De pomelo is een grote, zoete citrusvrucht die aan een boom groeit. De vrucht kan van een hoogte van ruim 10 meter op de grond vallen en toch helemaal gaaf blijven. Hoe komt dat?

 Sta hier eens bij stil: Onderzoekers hebben ontdekt dat de witte laag aan de binnenkant van de schil bestaat uit een sponsachtig netwerk van cellen en ruimte daartussen. De ruimte tussen de cellen wordt naar binnen toe steeds groter en is gevuld met lucht of vloeistof. Als de vrucht op de grond valt, fungeert die vloeistof als een stootkussen. De schil wordt samengedrukt en wordt harder. Zo absorbeert de schil de energie zonder te barsten.

 Wetenschappers testen een schokbestendig metaalschuim dat ontworpen is op basis van de structuur van de pomeloschil. Ze verwachten dat soortgelijke structuren gebruikt kunnen worden om veiliger motorhelmen te maken, auto’s botsbestendiger te maken en ruimtestations tegen meteorieten te beschermen.

 Wat denkt u? Is de schokabsorberende schil van de pomelo door evolutie ontstaan? Of is die ontworpen?