Pierwszy List do Tesaloniczan był najwyraźniej pierwszym listem apostoła Pawła zaliczonym do kanonu biblijnego. Jest to jedna z najstarszych ksiąg Chrześcijańskich Pism Greckich. Prawdopodobnie wcześniej spisano jedynie Ewangelię według Mateusza.

Paweł założył zbór w Tesalonice ok. 50 r. n.e. podczas drugiej podróży misjonarskiej (Dz 17:1-4). Zbór ten właściwie od samego początku znosił prześladowania (1Ts 1:6; 2:14; 3:3-5). Gdy przeciwnicy doprowadzili do rozruchów, bracia pod osłoną nocy wysłali Pawła i jego współpracownika Sylasa do Berei, zapewne ze względu na ich bezpieczeństwo oraz dla dobra zboru (Dz 17:5-10). Później apostoł dwa razy próbował odwiedzić Tesaloniczan, ale jak powiedział, ‛Szatan przeciął mu drogę’ (1Ts 2:18). Wysłał więc do nich Tymoteusza, żeby ich pokrzepił i umocnił. Kiedy Tymoteusz wrócił z dobrymi wiadomościami o współwyznawcach w Tesalonice, Paweł postanowił napisać do nich list, w którym ich pochwalił, zachęcił, a także udzielił im pewnych rad (Dz 18:1, 5; 1Ts 3:1-3, 6; 4:1, 2).

Wydaje się, że dla prześladowanych Tesaloniczan szczególne znaczenie miały takie tematy, jak powrót Chrystusa, jego obecność i dzień Jehowy. Paweł często porusza te sprawy w obu listach do nich. Na przykład o obecności Chrystusa wspomina sześć razy (1Ts 2:19; 3:13; 4:15; 5:23; 2Ts 2:1, 8), a w pozostałych listach tylko raz (1Ko 15:23). I jedynie do Tesaloniczan pisze o „dniu Jehowy” (1Ts 5:2; 2Ts 2:2).

Szczególny nacisk Paweł kładzie na modlitwę. Razem ze swoimi współpracownikami zawsze modlił się za Tesaloniczan (1Ts 1:2; 2:13). Również ich samych zachęcał: „Nieustannie się módlcie. Za wszystko składajcie podziękowania” (1Ts 5:17, 18). Prosił ich też: „Bracia, stale się za nas módlcie” (1Ts 5:25).

Paweł chwali chrześcijan w Tesalonice za ich wiarę, miłość i nadzieję. Zachęca również, żeby dalej rozwijali te cechy (1Ts 1:3, 8; 3:10, 12; 5:8).

Pierwszy List do Tesaloniczan wymieniono w wielu najstarszych katalogach natchnionych ksiąg biblijnych, m.in. w kanonie Muratoriego. List ten cytują lub się na niego powołują różni pisarze wczesnochrześcijańscy, np. Ireneusz (II w. n.e.), który wymienia go z nazwy. Fragmenty 1 Listu do Tesaloniczan zawiera papirusowy kodeks znany jako P⁴⁶, datowany mniej więcej na r. 200 n.e., oraz papirus P³⁰ z III w. n.e.