NA ŚWIECIE miliony muzułmanów, żydów i nominalnych chrześcijan przeznacza wybrany dzień tygodnia na odprawianie różnych ceremonii i praktyk religijnych. Dlaczego? Na przykład Ibrahim, gorliwy wyznawca islamu, który co piątek idzie do meczetu pomodlić się i wysłuchać kazania, wyjaśnia: „Chcę wtedy przybliżyć się do Boga i odnaleźć wewnętrzny spokój”.

Czy z Biblii wynika, że Bóg wymaga uznawania jakiegoś dnia za święty? Czy wielbienie Boga w konkretnym dniu tygodnia niesie prawdziwe pokrzepienie?

Tymczasowe postanowienie

Ponad 3500 lat temu Bóg za pośrednictwem proroka Mojżesza ogłosił szczególny zbiór przepisów, znany jako Prawo Mojżeszowe. Przewidziano w nim dni odpoczynku, czyli różnego rodzaju sabaty, które miały służyć wielbieniu Boga. Najczęściej obchodzono sabat cotygodniowy, trwający od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę (Wyjścia 20:8-10).

Czy ten dzień odpoczynku przypadający co tydzień miał obowiązywać ludzi ze wszystkich narodów? Otóż nie. Prawu Mojżeszowemu podlegali wyłącznie Izraelici oraz prozelici żydowscy. Do Mojżesza Bóg powiedział: „Synowie Izraela mają zachowywać sabat (...). Między mną a synami Izraela jest to znak po czas niezmierzony” (Wyjścia 31:16, 17) *.

Według Biblii Prawo Mojżeszowe było „cieniem tego, co ma nadejść” (Kolosan 2:17). A zatem przepisy co do sabatu należały do tymczasowego postanowienia, będącego zapowiedzią czegoś wznioślejszego (Hebrajczyków 10:1). Z Bożego punktu widzenia Prawo dane Izraelowi, w tym także cotygodniowy sabat, przestało obowiązywać z chwilą śmierci Jezusa (Rzymian 10:4). Czym zostało zastąpione?

Nowa forma wielbienia Boga

W Biblii wyraźnie opisano, jaka forma wielbienia Boga cieszy się Jego uznaniem, odkąd Prawo Mojżeszowe spełniło swój cel. Czy przewiduje ona oddawanie czci Bogu w konkretnym dniu tygodnia?

Jak wynika z Pisma Świętego, niektóre przepisy dane Izraelowi obowiązywały później również w zborze chrześcijańskim. Chodziło między innymi o zakaz dopuszczania się bałwochwalstwa, rozpusty oraz spożywania krwi (Dzieje 15:28, 29). Rzecz znamienna, że wśród tych wymagań nie znalazły się przepisy dotyczące cotygodniowego sabatu (Rzymian 14:5).

Co jeszcze wiadomo z Biblii na temat religii praktykowanej przez pierwszych chrześcijan? Regularnie organizowali spotkania, na których wspólnie się modlili, czytali natchnione Pisma, słuchali przemówień i wysławiali Boga pieśniami (Dzieje 12:12; Kolosan 3:16). Na zebraniach tych otrzymywali pouczenia, umacniali się w wierze i wzajemnie udzielali sobie zachęt (Hebrajczyków 10:24, 25).

Nigdzie w Biblii nie napisano, że zebrania chrześcijańskie miały się odbywać w niedzielę  lub inny określony dzień tygodnia. Dlaczego zatem tak wiele osób podających się za chrześcijan uważa niedzielę za dzień święty? Zwyczaj wielbienia Boga w niedzielę zrodził się już po spisaniu Biblii, wraz z upowszechnieniem się najrozmaitszych niebiblijnych wierzeń i tradycji.

Czy w późniejszym czasie Bóg ponownie wyróżnił jakiś dzień tygodnia, w którym ludzie mieli wspólnie oddawać Mu cześć? Nie. Pismo Święte zawiera komplet niezbędnych wskazówek co do prawdziwego wielbienia Boga. Do kanonu biblijnego nie doszły już potem żadne inne natchnione księgi. Apostoł Paweł pod wpływem ducha Bożego oświadczył: „Choćbyśmy nawet my albo choćby anioł z nieba oznajmił wam jako dobrą nowinę coś poza tym, co wam oznajmiliśmy jako dobrą nowinę, niech będzie przeklęty” (Galatów 1:8).

Wielbienie Boga, które cieszy się Jego uznaniem i niesie pokrzepienie

Za czasów Jezusa dostojnicy religijni skrupulatnie obchodzili cotygodniowy sabat, ale ponieważ mieli nikczemne serca, Bóg nie uznawał praktykowanej przez nich religii. Kochali pieniądze i z pogardą odnosili się do zwyczajnych, prostych ludzi. Zabiegali o wysokie stanowiska, byli zepsuci oraz angażowali się w rozgrywki polityczne (Mateusza 23:6, 7, 29-33; Łukasza 16:14; Jana 11:46-48). Twierdzili, że reprezentują Boga. Tymczasem sabat, który zgodnie z Jego zamysłem miał być dniem wytchnienia, obwarowali systemem ludzkich przepisów i zamienili w uciążliwe brzemię (Mateusza 12:9-14).

Wyraźnie więc widać, że święcenie co tydzień jakiegoś wyznaczonego dnia nie wchodzi w zakres religii cieszącej się uznaniem Bożym. Co jest naprawdę ważne? Jezus serdecznie zaprasza: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię” (Mateusza 11:28). Prawdziwe pokrzepienie niesie zatem wielbienie Boga zgodne z naukami Jezusa — wolne od obłudy i uciążliwych praktyk religijnych.

Wzór pozostawiony przez pierwszych chrześcijan ściśle naśladują dzisiaj Świadkowie Jehowy. Na całym świecie korzystają z pouczeń biblijnych przekazywanych na cotygodniowych zebraniach. To, w które dni je urządzają, zależy od miejscowych warunków, a nie od jakichś niebiblijnych tradycji. Czy nie warto przyjść na takie zebranie i osobiście zaznać duchowego pokrzepienia?

[Przypis]

CZY SIĘ NAD TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

● Czy Boga należy czcić w określonym dniu tygodnia? (Rzymian 10:4; 14:5)

● Dlaczego powinniśmy wielbić Boga na wspólnych zebraniach? (Hebrajczyków 10:24, 25)

● Jaka forma wielbienia Boga niesie prawdziwe pokrzepienie? (Mateusza 11:28)

[Ilustracje na stronach 10, 11]

[Patrz publikacja]

WTOREK

ŚRODA

1 CZWARTEK

2 PIĄTEK

3 SOBOTA

4 NIEDZIELA