PANAMA może kojarzyć się przede wszystkim ze słynnym kanałem — drogą wodną, która łączy Ocean Atlantycki z Pacyfikiem. Ale kraj ten, będący pomostem między Ameryką Północną a Południową, łączy także różnych ludzi. Jest zamieszkany przez przedstawicieli rozmaitych ras i kultur. Znaczny odsetek ludności to potomkowie rdzennych plemion i Europejczyków.

Kiedy w roku 1501 do Panamy przybyli Hiszpanie, spotkali tam sporo tubylczych plemion, z których część przetrwała do dziś. Jedno z nich to plemię Kuna. Zamieszkuje ono głównie terytorium autochtoniczne archipelagu San Blas oraz tereny na wybrzeżu  Morza Karaibskiego w pobliżu granicy z Kolumbią. Indianie ci polują, łowią z czółen ryby, a także zajmują się uprawą roślin na własny użytek.

Gdy w tej społeczności mężczyzna się żeni, przenosi się do domu żony i pracuje dla jej bliskich. Dopiero po narodzinach córki może wyprowadzić się z własną rodziną od teściów i założyć oddzielne gospodarstwo.

W Panamie istnieje około 300 zborów Świadków Jehowy. Zebrania odbywają się nie tylko w języku hiszpańskim, ale też angielskim, chińskim, gudżarackim, haitańskim języku kreolskim, kuna, ngabere oraz panamskim języku migowym.