PODCZAS następnej wizyty wspomniana kobieta znów zaczęła krzyczeć na Toñi. Jak tym razem zareagowała opiekunka? „To była bardzo trudna sytuacja” — przyznała. „Jej agresywne zachowanie nie miało uzasadnienia”. Jednak Toñi jeszcze raz przeprosiła i zapewniła, że rozumie, jak jest jej ciężko.

A jak ty byś zareagował na miejscu Toñi? Czy starałbyś się okazać łagodność? A może zapanowanie nad emocjami przyszłoby ci z trudem? W takich sytuacjach niewątpliwie nie jest łatwo zachować spokój. Kiedy jesteśmy pod presją albo ktoś nas prowokuje, przejawianie łagodności może być wyzwaniem.

Jednak do okazywania łagodności zachęca Biblia. Co więcej, wskazuje, że przymiot ten ma związek z mądrością. W Liście Jakuba czytamy: „Kto wśród was jest mądry i odznacza się zrozumieniem? Ten niech swym szlachetnym postępowaniem pokaże swe uczynki z łagodnością właściwą mądrości” (Jak. 3:13). W jakim  sensie przejawianie łagodnego usposobienia świadczy o mądrości Bożej? I co może nam pomóc rozwijać tę cechę?

Łagodne usposobienie pomaga rozładowywać napięcia. „Odpowiedź łagodna odwraca złość, lecz słowo bolesne wywołuje gniew” (Prz. 15:1).

Jeśli znalazłeś się w trudnej sytuacji, gniew może ją tylko pogorszyć — to tak, jakbyś dolał oliwy do ognia (Prz. 26:21). Natomiast łagodne słowa mogą mieć pozytywny wpływ; mogą zmiękczyć nawet wrogo nastawioną osobę.

Toñi przekonała się o tym osobiście. Pod wpływem jej łagodnej odpowiedzi kobieta wybuchnęła płaczem. Wyjaśniła, że jest przytłoczona osobistymi i rodzinnymi problemami. Toñi dała jej piękne świadectwo i zapoczątkowała z nią studium. Wszystko to było możliwe dzięki pokojowemu nastawieniu.

Łagodne usposobienie daje szczęście. „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż oni odziedziczą ziemię” (Mat. 5:5).

Dlaczego łagodnie usposobieni są szczęśliwi? Wiele osób, które kiedyś zachowywały się agresywnie, dzisiaj odczuwa szczęście, bo ich życie zmieniło się na lepsze i oczekują wspaniałej przyszłości (Kol. 3:12). Adolfo, nadzorca obwodu z Hiszpanii, wspomina czas, zanim poznał prawdę.

Opowiada: „Moje życie nie miało sensu. Byłem wybuchowy do tego stopnia, że nawet koledzy obawiali się moich aroganckich i agresywnych zachowań. W końcu nastąpił przełom. Podczas bójki zostałem sześć razy pchnięty nożem i o mało co nie wykrwawiłem się na śmierć”.

Obecnie Adolfo słowem i przykładem uczy innych przejawiać łagodne usposobienie. Wielu przyciąga jego ciepła i ujmująca osobowość. Adolfo jest szczęśliwy, że udało mu się dokonać takich zmian. Jest również wdzięczny Jehowie, że pomaga mu pielęgnować łagodność.

Łagodne usposobienie cieszy Jehowę. „Bądź mądry, mój synu, i rozweselaj moje serce, abym mógł dać odpowiedź temu, który mi urąga” (Prz. 27:11).

Jehowa jest wciąż znieważany przez swojego największego wroga, Szatana Diabła. Miałby zatem podstawy, by okazywać gniew z powodu jego zniewag. Ale jak czytamy w Biblii, Jehowa jest „nieskory do gniewu” (Wyjścia 34:6). Gdy wysilamy się, by naśladować w tym Boga i przejawiać łagodność, dajemy dowód mądrości, a to bardzo Go cieszy (Efez. 5:1).

Obecnie na świecie panują wyjątkowo nieprzyjazne warunki. Często stykamy się z ludźmi „zarozumiałymi, wyniosłymi, bluźniercami, (...) oszczercami, nie panującymi nad sobą, zajadłymi” (2 Tym. 3:2, 3). Mimo to powinniśmy pielęgnować łagodne usposobienie. Słowo Boże przypomina nam, że „mądrość z góry jest (...) usposobiona pokojowo, rozsądna” (Jak. 3:17). Kiedy dbamy o pokój i przejawiamy rozsądek, pokazujemy, że nabyliśmy mądrości Bożej. Z kolei ona pobudzi nas do reagowania w łagodny sposób, kiedy zostaniemy sprowokowani. Ponadto pomoże nam coraz bardziej przybliżać się do Jehowy — Źródła bezgranicznej mądrości.