MODLĄC SIĘ do Boga, psalmista zapytał: „Czyż twą lojalną życzliwość będzie się ogłaszać w grobowcu, twoją wierność — w miejscu zagłady?” (Psalm 88:11). Odpowiedź jest oczywiście przecząca. Martwi nie mogą wychwalać Jehowy. Wielbienie Boga to wspaniały powód, by żyć, a z kolei dar życia to wspaniały powód, by Go wychwalać.

Księgi trzecia i czwarta Psalmów (Psalmy od 73 do 106) wskazują mnóstwo powodów do wysławiania Stwórcy i błogosławienia Jego imienia. Rozmyślanie nad tymi psalmami powinno pogłębiać naszą wdzięczność za „słowo Boże” i pobudzać nas do jeszcze gorliwszego wysławiania Jehowy (Hebrajczyków 4:12). Przyjrzyjmy się zatem najpierw księdze trzeciej.

„MNIE ZAŚ DOBRZE JEST PRZYBLIŻAĆ SIĘ DO BOGA”

(Psalm 73:1 do 89:52)

Pierwszych 11 psalmów tego trzeciego zbioru to utwory Asafa lub członków jego rodziny. Pierwsza pieśń wyjaśnia, dzięki czemu Asaf nie dał się zwieść błędnemu sposobowi myślenia. Doszedł do właściwego wniosku. Śpiewał: „Mnie zaś dobrze jest przybliżać się do Boga” (Psalm 73:28). Psalm 74 jest przepojony żałością z powodu zagłady Jerozolimy. Psalmy 75, 76 i 77 przedstawiają Jehowę jako sprawiedliwego Sędziego, Wybawcę potulnych i Boga, który wysłuchuje modlitwy. W Psalmie 78 streszczono historię Izraela od czasów Mojżesza do Dawida. Psalm 79 opłakuje zburzenie świątyni. Następny psalm to prośba o odrodzenie ludu Bożego. Psalm 81 jest wezwaniem do okazywania posłuszeństwa Jehowie. Treścią Psalmów 82 i 83 są błagania o wykonanie Bożego wyroku na nikczemnych sędziach i wrogach Jehowy.

„Dusza moja tęskni, wręcz usycha z tęsknoty za dziedzińcami Jehowy” — brzmią słowa pieśni synów Koracha (Psalm 84:2). Psalm 85 to prośba o Boże błogosławieństwo dla powracających z niewoli. Podkreśla on, że błogosławieństwa duchowe są nieporównanie cenniejsze niż dobrobyt materialny. W Psalmie 86 Dawid błaga Boga o ochronę i pouczenia. Po pieśni o Syjonie i urodzonych tam ludziach (Psalm 87) następuje modlitwa do Jehowy (Psalm 88). A Psalm 89, ułożony przez Etana, prawdopodobnie jednego z czterech mędrców z czasów Salomona, podkreśla lojalną życzliwość Jehowy widoczną w przymierzu Dawidowym (1 Królów 4:31).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

73:9 — W jakim sensie niegodziwi „ustami swymi sięgnęli niebios, a ich język krąży po ziemi”? Niegodziwcy nie mają  szacunku dla nikogo w niebie ani na ziemi, toteż nie wahają się bluźnić przeciwko Bogu i oczerniać ludzi.

74:13, 14 — Kiedy Jehowa ‛zdruzgotał w wodach łby morskich potworów i roztrzaskał łby Lewiatana’? „Faraon, król Egiptu”, został nazwany ‛wielkim potworem morskim, który leży rozciągnięty pośród swych kanałów Nilu’ (Ezechiela 29:3). Lewiatan może wyobrażać „mocarzy faraona” (Psalm 74:14, przypis w NW). Roztrzaskanie ich łbów najprawdopodobniej odnosi się do druzgocącej klęski, którą Jehowa zadał faraonowi i jego wojskom, gdy wyzwalał Izraelitów z niewoli egipskiej.

75:4, 5, 10 — Co wyobraża „róg”? Rogi są dla zwierząt potężną bronią. Dlatego stanowią trafny symbol siły, mocy. Jehowa podnosi rogi swego ludu, czyli go wywyższa, natomiast ‛ścina rogi niegodziwców’. Biblia ostrzega, byśmy nie ‛podnosili wysoko swego rogu’ — nie zachowywali się wyniośle ani arogancko. A skoro to Jehowa wywyższa swych sług, powinniśmy pamiętać, że właśnie On udostępnia odpowiedzialne zadania w zborze (Psalm 75:7).

76:10 — Jak „złość człowieka” może sławić Jehowę? Jeżeli Bóg zezwala ludziom wywrzeć gniew na Jego sługach, na pewno ostatecznie przyniesie to pozytywne rezultaty. Trudne chwile mogą nas czegoś nauczyć. Jehowa dopuszcza cierpienia tylko w takim zakresie, w jakim służy to naszemu szkoleniu (1 Piotra 5:10). Sam zaś ‛opasuje się resztą rozzłoszczenia’, którym pałają ludzie. A co wtedy, jeśli Jego sługa ponosi śmierć? Taka śmierć również może rozsławić Jehowę, gdyż niejeden obserwator widząc naszą wytrwałość, może zacząć Go wychwalać.

78:24, 25 — Dlaczego mannę nazwano „zbożem nieba” i „chlebem anielskim” (Biblia warszawska)? Określenia te nie oznaczają, jakoby manna była pokarmem aniołów. Nazwano ją „zbożem z nieba” dla podkreślenia, iż pochodziła z niebios (Psalm 105:40). Ponieważ właśnie tam mieszkają „mocarze”, aniołowie, wyrażenie „chleb anielski” może po prostu oznaczać, że pojawiał się on z woli Boga, który przebywa w niebie (Psalm 11:4; 78:25, NŚ). Jehowa mógł się również posługiwać aniołami, by w cudowny sposób dostarczać mannę Izraelitom.

82:1, 6 — Kogo nazwano „bogami” i „synami Najwyższego”? Oba określenia dotyczą ludzkich sędziów w Izraelu. Nazwano ich tak, ponieważ usługiwali w charakterze rzeczników i przedstawicieli Boga (Jana 10:33-36).

83:2 — Co oznacza wspomniane tu ‛podniesienie głowy’? Gest ten oznacza gotowość do użycia siły lub podjęcia działań, zazwyczaj w celu przeciwstawienia się komuś, prowadzenia walki lub ciemiężenia.

Czego się możemy nauczyć:

73:2-5, 18-20, 25, 28. Nie powinniśmy zazdrościć niegodziwcom dobrobytu ani wzorować się na ich bezbożnym postępowaniu. Stąpają po kruchym lodzie — niechybnie ‛popadną w ruinę’. A ponieważ niedoskonałe, człowiecze rządy nie potrafią usunąć zła, więc  nasze próby wyrugowania go byłyby skazane z góry na niepowodzenie. Mądrze jest wzorem Asafa stawić czoła złu poprzez ‛przybliżanie się do Boga’ i radowanie się bliską więzią z Nim.

73:3, 6, 8, 27. Musimy unikać chełpienia się, wyniosłości, naśmiewania się z drugich i oszukiwania ich, nawet gdyby takie postawy zdawały się przynosić pewne korzyści.

73:15-17. Kiedy nachodzą nas niewłaściwe myśli, powinniśmy się powstrzymać przed dzieleniem się nimi ze wszystkimi dookoła. ‛Opowiadaniem czegoś takiego’ tylko byśmy ich zniechęcili. Powinniśmy spokojnie zastanowić się, co nas trapi, i szukać rozwiązań z pomocą współwyznawców (Przysłów 18:1).

73:21-24. Rozgoryczenie z powodu pozornego dobrobytu niegodziwców przyrównano do reakcji nierozumnych zwierząt. Takie zachowanie jest impulsywne, oparte wyłącznie na emocjach. Lepiej stosować się do rad Jehowy i całkowicie ufać, że On ‛ujmie nas za prawą rękę’ i udzieli wsparcia. Poza tym ‛weźmie nas do chwały’, czyli pozwoli nawiązać z Nim bliską więź.

77:6. Pilne poszukiwanie prawd duchowych, świadczące o ich głębokim docenianiu, wymaga poświęcania czasu na studium i rozmyślanie. Jakież to ważne, byśmy umieli wygospodarowywać w swym życiu chwile samotności!

79:9. Jehowa wysłuchuje naszych modlitw, zwłaszcza gdy dotyczą uświęcania Jego imienia.

81:13, 16. Słuchanie głosu Jehowy i chodzenie Jego drogami zapewnia obfite błogosławieństwa (Przysłów 10:22).

82:2, 5. Niesprawiedliwość sprawia, że „chwieją się wszystkie fundamenty ziemi” — burzy stabilność społeczeństwa ludzkiego.

84:1-4, 10-12. Szacunek psalmistów dla miejsca wielbienia Jehowy oraz ich radość z zaszczytnej służby stanowią dla nas wspaniały przykład.

86:5. Jakże wdzięczni powinniśmy być Jehowie za to, że jest „gotów przebaczać”! Skrupulatnie szuka On wszelkich podstaw do okazania miłosierdzia skruszonemu grzesznikowi.

87:5, 6. Czy osoby, które dostąpią życia w ziemskim raju, poznają kiedyś imiona wskrzeszonych do życia w niebie? Z tych wersetów wynika, że jest to bardzo prawdopodobne.

88:13, 14. Niekiedy Jehowa pozornie zwleka z odpowiedzią na nasze modlitwy w sprawie jakiegoś problemu, by dać nam sposobność pokazania, iż jesteśmy Mu szczerze oddani.

„DZIĘKI MU SKŁADAJCIE, BŁOGOSŁAWCIE JEGO IMIĘ”

(Psalm 90:1 do 106:48)

Przyjrzyjmy się różnym powodom, dla których powinniśmy wychwalać Jehowę, podanym w czwartej księdze Psalmów. W Psalmie 90 Mojżesz przeciwstawia egzystencję „Króla Wieczności” ulotnemu życiu człowieka (1 Tymoteusza 1:17). W Psalmie 91:2 nazywa Jehowę swym ‛schronieniem i twierdzą’ — Tym, który zapewnia mu bezpieczeństwo. Następnych kilka psalmów opowiada o wyższości myśli Boga, o Jego ujmujących przymiotach i cudownych dziełach. Trzy pieśni rozpoczynają się zwrotem „Jehowa został królem” (Psalm 93:1; 97:1; 99:1). Mówiąc o Jehowie, naszym Stwórcy, psalmista nawołuje: „Dzięki mu składajcie, błogosławcie jego imię” (Psalm 100:4).

Jak powinien postępować władca, który się boi Jehowy? Odpowiedź zawiera Psalm 101, ułożony przez króla Dawida. Następny psalm zapewnia, że Jehowa „zwróci się ku modlitwie ogołoconych ze wszystkiego i nie wzgardzi ich modlitwą” (Psalm 102:17). Psalm 103 kieruje uwagę na lojalną życzliwość i miłosierdzie Jehowy. Nawiązując do niezliczonych tworów Bożych na ziemi, psalmista  wykrzykuje: „Jakże liczne są twe dzieła, Jehowo! Wszystkie je uczyniłeś mądrze” (Psalm 104:24). Ostatnie dwa utwory z księgi czwartej sławią Jehowę za Jego zdumiewające dzieła (Psalm 105:2, 5; 106:7, 22).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

91:1, 2 — Czym jest „ukrycie u Najwyższego” i jak można w nim zamieszkać? „Ukrycie u Najwyższego” to symboliczne miejsce, w którym panuje pokój i bezpieczeństwo w sensie duchowym — raj duchowy. Miejsce to jest ukryte, ponieważ nie znają go ci, którzy nie ufają Bogu. Korzystamy z „gościny” u Najwyższego, gdy uznajemy Go za nasze ‛schronienie i twierdzę’, wychwalamy jako Władcę Wszechświata i głosimy dobrą nowinę o Królestwie. Czujemy się bezpieczni pod względem duchowym, ponieważ wiemy, że Jehowa jest zawsze gotowy udzielić nam pomocy (Psalm 90:1).

92:12 — W jakim sensie „prawy rozkwitnie jak palma”? Palma bardzo obficie owocuje. Prawy przypomina palmę w tym sensie, że jest prostolinijny w oczach Jehowy i wydaje „wyborny owoc” w postaci dobrych uczynków (Mateusza 7:17-20).

Czego się możemy nauczyć:

90:7, 8, 13, 14. Nasze przewinienia zawsze nadwerężają więź łączącą nas z prawdziwym Bogiem. Przed Nim nie da się zataić nawet skrytych grzechów. Jeśli jednak okażemy szczerą skruchę i porzucimy złą drogę, Jehowa znów obdarzy nas łaską i ‛nasyci swą lojalną życzliwością’.

90:10, 12. Życie jest krótkie, dlatego powinniśmy „liczyć nasze dni”. Jak to robić? ‛Uzyskując mądre serce’, czyli kierując się mądrością, by nie zmarnować dni, które nam pozostały, ale je wykorzystać w sposób podobający się Jehowie. Musimy ustalić właściwą hierarchię wartości i mądrze dysponować czasem (Efezjan 5:15, 16; Filipian 1:10).

90:17. Możemy się modlić do Jehowy, by ‛utwierdził dzieło naszych rąk’ i pobłogosławił naszym wysiłkom w służbie.

92:14, 15. Starsi wiekiem słudzy Jehowy, którzy pilnie studiują Biblię i regularnie spotykają się z Jego ludem, wciąż są „pełni wigoru i rześcy” duchowo i okazują się cennymi członkami zboru.

94:19. Niezależnie od tego, co jest przyczyną naszych „niepokojących myśli”, pokrzepi nas czytanie Słowa Bożego i rozmyślanie nad zawartymi w nim pocieszeniami.

95:7, 8. Słuchanie biblijnych rad i stosowanie się do nich ustrzeże nas przed zatwardziałością serca (Hebrajczyków 3:7, 8).

106:36, 37. Wersety te utożsamiają bałwochwalstwo ze składaniem ofiar demonom. A zatem każdy, kto posługuje się bożkami, może się dostać pod wpływ demonów. Biblia nawołuje nas: „Strzeżcie się bożków” (1 Jana 5:21).

„Wysławiajcie Jah!”

Ostatnie trzy utwory czwartej księgi Psalmów kończą się wezwaniem: „Wysławiajcie Jah!”, przy czym ostatni psalm również się nim zaczyna (Psalm 104:35; 105:45; 106:1, 48). Zwrot ten pojawia się w księdze czwartej wiele razy.

Z całą pewnością mamy wiele powodów, by wysławiać Jehowę. Psalmy od 73 do 106 zawierają mnóstwo dających do myślenia prawd i napełniają nasze serca wdzięcznością wobec naszego niebiańskiego Ojca. Czy rozmyślając o wszystkim, co już dla nas uczynił i co jeszcze uczyni w przyszłości, nie czujemy się zachęceni, by ze wszystkich sił ‛wysławiać Jah’?

[Ilustracja na stronie 10]

Wzorem Asafa możemy stawiać czoła otaczającej nas niegodziwości, ‛przybliżając się do Boga’

[Ilustracja na stronie 11]

Faraon poniósł druzgocącą klęskę nad Morzem Czerwonym

[Ilustracja na stronie 11]

Czy wiesz, dlaczego mannę nazwano „chlebem mocarzy”?

[Ilustracja na stronie 13]

Co nam pomoże odpędzić „niepokojące myśli”?