1. Pod wpływem czego Jezus „rozradował się w duchu świętym”? (Zobacz ilustrację tytułową).

CZY potrafisz sobie wyobrazić Jezusa ‛rozradowanego w duchu świętym’? Być może jego twarz rozjaśnił szeroki uśmiech, a oczy promieniały zachwytem. Co go tak poruszyło? Nieco wcześniej wysłał 70 uczniów, żeby głosili dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Żywo się interesował, jak sobie poradzą z tym zadaniem. Przecież było wielu potężnych wrogów dobrej nowiny, takich jak przebiegli i wykształceni uczeni w piśmie i faryzeusze. Pod ich wpływem sporo osób uważało Jezusa za zwykłego cieślę, a jego uczniów za „ludzi niewykształconych i prostych” (Dzieje 4:13; Marka 6:3). Niemniej uczniowie powrócili z powierzonej im misji bardzo podekscytowani. Głosili pomimo sprzeciwu, i to nawet ze strony demonów! Czemu przypisać ich radość i odwagę? (Odczytaj Łukasza 10:1, 17-21).

2. (a) W jakim sensie uczniowie Jezusa przypominali dzieci? (b) Dzięki czemu naśladowcy Chrystusa pojęli ważne prawdy duchowe?

² Zauważmy, co Jezus powiedział do Jehowy: „Publicznie wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, ponieważ ukryłeś te rzeczy przed mędrcami i intelektualistami, a objawiłeś je niemowlętom. Tak, Ojcze, ponieważ uznałeś za dobre  to uczynić” (Mat. 11:25, 26). Oczywiście Jezus nie miał na myśli tego, że jego uczniowie byli dziećmi w sensie dosłownym. Zdawał sobie raczej sprawę, że mogli je przypominać w porównaniu z tamtejszymi intelektualistami, którzy byli mądrzy we własnych oczach. Co więcej, Jezus uczył swych naśladowców, żeby byli jak dzieci — pokorni i skłonni do nauki (Mat. 18:1-4). Jaką korzyść odnieśli oni z takiej postawy? Za pośrednictwem ducha świętego Jehowa pomógł im pojąć ważne prawdy duchowe, natomiast mędrców i intelektualistów, którzy mieli ich w pogardzie, zaślepiał Szatan oraz własna duma.

3. Co omówimy w tym artykule?

³ Nic dziwnego, iż Jezus ucieszył się, że Jehowa objawił głębokie prawdy duchowe pokornym ludziom, bez względu na ich wykształcenie czy zdolności intelektualne. Był zachwycony, że jego Ojciec uznał za dobre nauczać w sposób jasny i prosty. Czy Jehowa się zmienił? I co dowodzi, że wciąż aprobuje takie nauczanie? Znalezienie odpowiedzi na te pytania może sprawić nam taką radość, jak niegdyś Jezusowi.

4. Pod jakimi względami Strażnica w wersji uproszczonej okazała się wspaniałym darem?

⁴ Od jakiegoś czasu organizacja Jehowy kładzie większy nacisk na to, by duchowe pouczenia przekazywać w sposób prosty i jasny. Rozważmy trzy przykłady. Po pierwsze, zaczęto wydawać Strażnicę w wersji uproszczonej *. Okazała się ona wspaniałym prezentem dla tych, którzy nie władają biegle danym językiem albo którym czytanie nie przychodzi łatwo. Rodzice przekonują się, że teraz ich dzieci bardziej się angażują w studium tego czasopisma, będącego głównym kanałem udostępniania pokarmu duchowego. Od wielu osób napływają szczere wyrazy doceniania. Pewna siostra przyznała, że nie miała odwagi zabierać głosu na studium Strażnicy. „Byłam biernym słuchaczem” — opowiada. Ale to już przeszłość! Kiedy zaczęła korzystać z wersji uproszczonej, napisała: „Teraz odpowiadam więcej niż raz, a po strachu ani śladu! Dziękuję Jehowie i Wam”.

5. Jakie zalety ma zrewidowana wersja Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata?

⁵ Po drugie, 5 października 2013 roku na dorocznym zgromadzeniu statutowym ogłoszono wydanie w języku angielskim zrewidowanej wersji Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata *. Wiele wersetów jest w niej krótszych, a mimo to ich znaczenie się nie zmieniło lub nawet stało się jaśniejsze. Na przykład w Księdze Hioba 10:1 zamiast 27 słów użyto 19, a w Księdze Przysłów 8:6 zamiast 20 wyrazów — 13. Oba fragmenty są teraz bardziej zrozumiałe. Pewien wierny pomazaniec, który od lat lojalnie służy Bogu, powiedział: „Właśnie przeczytałem Księgę Hioba w nowej wersji i mam wrażenie, jakbym po raz pierwszy ją zrozumiał!”. Wielu wyraziło podobne odczucia.

6. Jakie uczucia wzbudza w tobie uściślone zrozumienie słów z Mateusza 24:45-47?

⁶ Po trzecie, weźmy pod uwagę niektóre z niedawnych uściśleń w naszym zrozumieniu. Na przykład jedno z nich,  opublikowane w Strażnicy z 15 lipca 2013 roku, dotyczyło „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45-47). Wyjaśniono tam, że owym wiernym niewolnikiem jest Ciało Kierownicze, natomiast „czeladź” stanowią wszyscy, którzy przyjmują pokarm duchowy — zarówno pomazańcy, jak i „drugie owce” (Jana 10:16). To zachwycające znać takie prawdy i przekazywać je nowym! Jak jeszcze Jehowa pokazuje, że podoba Mu się prosty i jasny sposób nauczania?

7, 8. Podaj przykłady natchnionych proroczych obrazów zawartych w Biblii.

⁷ Jeżeli służysz Jehowie od dziesiątków lat, być może zauważyłeś stopniową zmianę w sposobie wyjaśniania na łamach naszej literatury wielu relacji biblijnych. Jak to rozumieć? W przeszłości częściej dopatrywaliśmy się w nich jakiegoś pierwowzoru i odpowiednika. Daną historię biblijną uważaliśmy za pierwowzór, a jej prorocze spełnienie za odpowiednik. Czy takie podejście ma uzasadnienie w Piśmie Świętym? Tak. Na przykład Jezus mówił o „znaku proroka Jonasza” (odczytaj Mateusza 12:39, 40). Wyjaśnił, że pobyt Jonasza w brzuchu ryby — który stałby się jego grobem, gdyby Jehowa nie ocalił swego sługi — proroczo wskazywał na okres, w którym Jezus miał przebywać w grobie.

⁸ W Biblii można znaleźć jeszcze inne natchnione prorocze obrazy. Kilka z nich omówił apostoł Paweł. Na przykład związek Abrahama z Hagar i Sarą wyobrażał relacje między Jehową a narodem izraelskim i niebiańską częścią organizacji Bożej (Gal. 4:22-26). Podobnie przybytek i świątynia, Dzień Przebłagania, arcykapłan i inne aspekty Prawa Mojżeszowego zawierały „cień mających nadejść dóbr” (Hebr. 9:23-25; 10:1). Analizowanie takich proroczych wyobrażeń niewątpliwie fascynuje oraz wzmacnia wiarę. Czy możemy jednak wyciągnąć wniosek, że wszystkie postacie, wydarzenia czy przedmioty opisane w Biblii zapowiadały pojawienie się kogoś lub czegoś?

9. Jak w przeszłości wyjaśniano biblijną relację o Nabocie?

⁹ W przeszłości często tak uważaliśmy. Rozważmy historię o Nabocie, który w wyniku spisku niegodziwej królowej Jezebel został niesprawiedliwie osądzony i zabity, dzięki czemu jej mąż Achab mógł przejąć jego winnicę (1 Król. 21:1-16). W roku 1932 wyjaśniono, że jest to proroczy dramat. Achab i Jezebel mieli wyobrażać Szatana i jego organizację, Nabot — Jezusa, a śmierć Nabota — stracenie Jezusa. Jednak kilkadziesiąt lat później w książce „Niech będzie uświęcone twoje imię”, wydanej w roku 1961, powiedziano, że Nabot symbolizuje pomazańców, natomiast Jezebel chrześcijaństwo. Tym samym prześladowanie Nabota przez Jezebel wyobrażało prześladowanie pomazańców w dniach ostatnich. Przez wiele lat takie spojrzenie na relacje biblijne wzmacniało wiarę ludu Bożego. Dlaczego zatem się ono zmieniło?

10. (a) Jak dzięki roztropności zaczęto wyjaśniać pewne relacje biblijne z większą ostrożnością? (b) Na co obecnie nasza literatura kieruje większą uwagę?

¹⁰ Jak można się było spodziewać, na przestrzeni lat Jehowa pomagał „niewolnikowi wiernemu i roztropnemu” stale nabywać roztropności. Dzięki niej zaczęto przejawiać większą ostrożność  w nazywaniu danego sprawozdania proroczym dramatem — chyba że istnieje ku temu wyraźna podstawa biblijna. Poza tym zauważono, że niektóre starsze wyjaśnienia na temat pierwowzorów i odpowiedników były dla wielu trudne do zrozumienia. Szczegóły dotyczące tego, kto wyobraża kogo i dlaczego, niełatwo było przyporządkować, zapamiętać i zastosować. Co jednak ważniejsze, podczas doszukiwania się przypuszczalnych odpowiedników można było zaciemnić lub pominąć lekcje moralne wynikające z danej relacji i jej praktyczne zastosowanie. Dlatego obecnie nasza literatura kieruje większą uwagę na proste, praktyczne nauki płynące z fragmentów Biblii uwypuklających znaczenie wiary, wytrwałości, zbożnego oddania czy innych ważnych przymiotów *.

11. (a) Jak teraz rozumiemy relację o Nabocie i dlaczego jego przykład do nas przemawia? (b) Dlaczego w ostatnich latach nasze publikacje rzadko opisywały pierwowzory oraz ich odpowiedniki? (Zobacz „Pytania czytelników” w tym numerze).

¹¹ Jak zatem teraz rozumiemy relację o Nabocie? Obecne wyjaśnienie jest dużo prostsze i jaśniejsze. Ten prawy człowiek poniósł śmierć nie dlatego, że był pierwowzorem Jezusa czy pomazańców, ale dlatego, że zachował niezłomną lojalność. Trzymał się Prawa Jehowy w obliczu rażącego nadużycia władzy (Liczb 36:7; 1 Król. 21:3). Jego przykład przemawia do nas, ponieważ my także możemy doświadczyć prześladowań z podobnych względów (odczytaj 2 Tymoteusza 3:12). Każdy może bez trudu zrozumieć, zapamiętać i zastosować taki krzepiący wiarę wniosek.

12. (a) Jakiego wniosku nie powinniśmy wyciągać, jeśli chodzi o relacje biblijne? (b) Dlaczego potrafimy jasno wyjaśniać nawet głębokie sprawy? (Zobacz przypis).

¹² Czy powinniśmy więc uważać, że relacje biblijne poza praktycznym zastosowaniem nie mają innego znaczenia? Nie. Obecnie w naszych publikacjach wskazuje się, że jedna postać czy sytuacja może przywodzić na pamięć  inną lub ją ilustrować. Nie chodzi przy tym o wtłaczanie fragmentów Biblii w sztywne ramy pierwowzorów i ich odpowiedników. Na przykład możemy słusznie powiedzieć, że niezłomna lojalność Nabota w obliczu prześladowań i śmierci przywodzi na pamięć postawę Chrystusa i jego pomazańców. Ale może też przypominać wierną postawę wielu „drugich owiec”. Właśnie takimi prostymi i jasnymi porównaniami charakteryzują się Boże pouczenia *.

13. Co dowodzi, że obecnie wyjaśniamy przykłady Jezusa w sposób prostszy i bardziej zrozumiały?

¹³ Jezus Chrystus był największym Nauczycielem, jaki kiedykolwiek żył na ziemi. Jedną z jego ulubionych metod nauczania było posługiwanie się przykładami (Mat. 13:34). Za ich pomocą można odmalować żywe obrazy słowne, które pobudzają umysł i trafiają do serca. Czy z biegiem lat w naszych publikacjach także zaczęto wyjaśniać przykłady Jezusa w prostszy, jaśniejszy sposób? Bez wątpienia! Na pewno ucieszyło nas uściślone zrozumienie przykładów Jezusa o zakwasie, ziarnku gorczycy i niewodzie, zamieszczone w Strażnicy z 15 lipca 2008 roku. Dzięki temu rozumiemy, że przykłady te odnoszą się do Królestwa Bożego i tego, jak skutecznie pomaga ono wielu ludziom wyjść z tego niegodziwego świata i stać się prawdziwymi naśladowcami Chrystusa.

14. (a) Jak kiedyś wyjaśnialiśmy przypowieść o miłosiernym Samarytaninie? (b) Jak rozumiemy ją teraz?

¹⁴ Co jednak powiedzieć o bardziej szczegółowych przypowieściach Jezusa? Oczywiście niektóre mają znaczenie symboliczne i prorocze, natomiast inne uwypuklają praktyczne lekcje. Ale jak to ustalić? W miarę upływu lat odpowiedź stawała się coraz bardziej wyraźna. Zobaczmy na przykład, jak kiedyś wyjaśnialiśmy przypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łuk. 10:30-37). W roku 1924 w Strażnicy napisano, że Samarytanin wyobraża Jezusa, droga biegnąca w dół z Jerozolimy do Jerycha przedstawia staczanie się ludzkości, które trwa od buntu w Edenie, zbójcy na drodze obrazują wielkie korporacje i spekulantów, a kapłan i Lewita wyobrażają systemy kościelne. Obecnie przypowieść ta służy za przypomnienie, że wszyscy chrześcijanie powinni bezstronnie nieść pomoc tym, którzy jej potrzebują, zwłaszcza pod względem duchowym. Czyż nie cieszymy się, że Jehowa tak jasno przekazuje nam swoje nauki?

15. Co rozważymy w następnym artykule?

¹⁵ W następnym artykule omówimy jeszcze jedną przypowieść Jezusa — o dziesięciu dziewicach (Mat. 25:1-13). Jak Jezus chciał, by jego naśladowcy żyjący w dniach ostatnich rozumieli ten dobitny obraz słowny? Jako rozbudowaną proroczą alegorię, w której każda postać, przedmiot i wydarzenie ma symboliczne znaczenie? A może chodziło mu o to, żeby wyciągnęli z niej praktyczną lekcję przydatną w czasach końca? Zbadajmy to bliżej.