1, 2. Jak w myśl słów apostoła Jana Bóg uczy nas miłości do Niego?

CHYBA każdy zgodzi się z tym, że ojciec najskuteczniej uczy swe dzieci własnym przykładem. Apostoł Jan napisał, że „my (...) miłujemy, ponieważ on [Bóg] pierwszy nas umiłował” (1 Jana 4:19). Wyraźnie więc widać, że Jehowa dał niezrównany przykład ojcowskiej miłości, dzięki któremu łatwiej nam Go kochać.

² W jaki sposób Bóg „pierwszy nas umiłował”? Apostoł Paweł oświadczył: „Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzym. 5:8). Zdobywając się na to wielkie poświęcenie — ofiarowanie własnego Syna na okup za wierzących — Jehowa pokazał prawdziwą naturę miłości. Wyraża się ona dawaniem, działaniem w niesamolubny lub ofiarny sposób. Ten wspaniałomyślny czyn Boga umożliwił nam przybliżenie się do Niego, dzięki czemu możemy odnosić pożytek z Jego miłości i ją odwzajemniać (1 Jana 4:10).

3, 4. Jak należy wyrażać miłość do Boga?

³ Miłość jest dominującą cechą Jehowy. Nietrudno więc zrozumieć, dlaczego Jezus w rozmowie z pewnym człowiekiem powiedział, że pierwsze przykazanie dane przez Boga  brzmi: „Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem, i całą swą siłą” (Marka 12:30). Ze słów Jezusa uczymy się, że miłość do Boga ma związek przede wszystkim z naszym sercem. Serce połowiczne nie cieszy się uznaniem Jehowy. Zauważmy jednak, że prawdziwa miłość do Boga obejmuje także całą naszą duszę, umysł i siłę, czyli znacznie więcej niż tylko uczucie żywione w sercu. Wprawdzie taka miłość wypływa z niego, ale wymaga zaangażowania całego potencjału duchowego i fizycznego. Jak napisał prorok Micheasz, właśnie tego oczekuje od nas Jehowa (odczytaj Micheasza 6:8).

⁴ Jak możemy pokazać, że naprawdę kochamy naszego niebiańskiego Ojca? Powinniśmy Go miłować bezgranicznie. Jezus wskazał, że trzeba w to zaangażować wszystkie swoje zdolności fizyczne, emocjonalne i duchowe. W poprzednim artykule omówiliśmy cztery sposoby, na jakie Jehowa okazuje wielką miłość swym dzieciom. Teraz rozważymy, jak my możemy przejawiać i pogłębiać swoją miłość do Jehowy, tak by cieszyło się to Jego uznaniem.

5. Do czego powinno nas skłaniać to, co czyni dla nas Jehowa?

⁵ Co robisz, gdy dostajesz prezent? Najprawdopodobniej nie potraktujesz go jak czegoś oczywistego, lecz okażesz za niego wdzięczność. Zapewne też zrobisz z niego właściwy użytek. Uczeń Jakub napisał: „Każdy dobry dar i każdy doskonały podarunek pochodzi z góry, bo zstępuje od Ojca świateł niebiańskich, a u niego nie ma zmienności obracania się cienia” (Jak. 1:17). Jehowa niezmiennie daje nam wszystko, co niezbędne do życia i zaznawania szczęścia. Czy nie wzbudza to w nas pragnienia, by odwzajemniać Jego miłość?

6. Co musieli robić Izraelici, by stale zaznawać błogosławieństw Jehowy?

⁶ Izraelici przez setki lat zaznawali troskliwej opieki Jehowy i Jego obfitych błogosławieństw, zarówno w sensie materialnym, jak i duchowym (Powt. Pr. 4:7, 8). Aby jednak mogli nieustannie się nimi cieszyć, musieli przestrzegać Prawa Bożego, które wymagało między innymi regularnego składania Jehowie tego, co „najlepsze z pierwszych dojrzałych plonów” ziemi (Wyjścia 23:19). W ten sposób Izraelici pokazywali, że miłość i błogosławieństwa Jehowy nie są dla nich czymś oczywistym (odczytaj Powtórzonego Prawa 8:7-11).

7. Jak możemy dowodzić miłości do Jehowy sposobem korzystania z ‛tego, co mamy wartościowego’?

⁷ A co z nami? Chociaż obecnie nie musimy składać literalnych ofiar, to w dowód miłości do Boga powinniśmy okazywać Mu szacunek ‛tym, co mamy wartościowego’ (Prz. 3:9). Jak to robić? Oczywiście możemy swoimi środkami materialnymi wspierać dzieło Królestwa — w skali lokalnej oraz globalnej. Niewątpliwie jest to wspaniały sposób wyrażania miłości do Jehowy niezależnie od tego, ile mamy pod względem materialnym (2 Kor. 8:12). Ale to nie jedyna metoda, by pokazać, że kochamy Jehowę.

8, 9. Jaki zachodzi związek między zaufaniem do obietnic Jehowy a miłością do Niego? Podaj przykład.

⁸ Jezus poradził swoim naśladowcom, żeby nie zamartwiali się o jedzenie i ubranie, ale żeby najpierw szukali Królestwa. Powiedział, że Ojciec wie, czego rzeczywiście potrzebujemy (Mat. 6:31-33). To,  jak dalece ufamy tej obietnicy, ujawnia głębię naszej miłości do Jehowy, bo miłość i zaufanie idą ze sobą w parze. Nie da się kogoś naprawdę kochać, jeśli się mu nie ufa (Ps. 143:8). Moglibyśmy więc zadać sobie pytania: „Czy moje cele oraz styl życia świadczą, że faktycznie kocham Jehowę? Czy tym, co robię każdego dnia, dowodzę swego zaufania, że zdoła On zadbać o moje potrzeby?”.

⁹ Taką miłość i zaufanie okazał chrześcijanin o imieniu Mike. W młodości bardzo pragnął służyć Bogu za granicą. Chociaż ożenił się i miał dwójkę dzieci, pragnienie to nie osłabło. Pod wpływem wielu artykułów i doniesień na temat usługiwania tam, gdzie są większe potrzeby, on i jego rodzina postanowili uprościć życie. Sprzedali dom i przeprowadzili się do mieszkania. Potem Mike zmniejszył swoją firmę sprzątającą i dowiedział się, jak można by nią zarządzać przez Internet. W końcu całą rodziną przenieśli się do innego kraju. Po dwóch latach radosnej służby Mike powiedział: „Przekonaliśmy się o prawdziwości słów Jezusa z Mateusza 6:33”.

10. Co może nam przynieść rozmyślanie o Jehowie, jak to ukazuje przykład króla Dawida?

¹⁰ Jakieś 3000 lat temu król Dawid, zachwycony widokiem nieba, napisał: „Niebiosa oznajmiają chwałę Boga, a o dziele jego rąk opowiada przestworze”. Z kolei poruszony mądrością widoczną w Prawie Bożym, oświadczył: „Prawo Jehowy jest doskonałe, przywraca duszę. Przypomnienie od Jehowy jest godne zaufania, niedoświadczonego czyni mądrym”. Czym zaowocowało takie nacechowane wdzięcznością rozmyślanie? Dawid dodał: „Niechaj wypowiedzi moich ust i rozmyślanie mego serca staną się miłe tobie, Jehowo, moja Skało i mój Wykupicielu”. A zatem między Dawidem a jego Bogiem nawiązała się bliska, serdeczna więź (Ps. 19:1, 7, 14).

11. Co pod wpływem miłości do Boga powinniśmy robić z obfitością wiedzy biblijnej, którą On nam zapewnia? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹¹ Obecnie dzięki błogosławieństwu Jehowy sporo wiemy o Jego dziełach stwórczych oraz o tym, jak realizuje On swoje zamierzenie. Świat promuje wyższe wykształcenie i wiedzę akademicką. Jednak przeżycia wielu osób dowodzą, że zabieganie o takie rzeczy nierzadko kończy się utratą wiary oraz miłości do Boga. Tymczasem Biblia zachęca nas, byśmy nie tylko cenili wiedzę, lecz również nabywali mądrości i zrozumienia. Chodzi więc o to, żeby z otrzymanej od Boga wiedzy nauczyć się robić użytek, który przyniesie korzyść nam samym oraz innym (Prz. 4:5-7). „Wolą [Boga] jest, by ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy” (1 Tym. 2:4). Gdy z entuzjazmem przedstawiamy wszystkim dobrą nowinę o Królestwie i pomagamy drugim zrozumieć wspaniałe zamierzenie Boże dotyczące ludzkości, dowodzimy swej miłości do Jehowy (odczytaj Psalm 66:16, 17).

12. Jak pewna młoda osoba wyraziła wdzięczność za pokarm duchowy, który zapewnia Jehowa?

¹² Nawet młode osoby mogą dowodzić miłości do Jehowy, okazując wdzięczność za pochodzący od Niego pokarm duchowy. Shannon opowiada, że gdy miała 11 lat, razem z młodszą o rok siostrą i rodzicami była obecna na zgromadzeniu okręgowym pod hasłem „Prawdziwa pobożność”. W trakcie jednej z sesji poproszono młodych o zajęcie miejsca  w wyznaczonym sektorze. Shannon czuła się nieco stremowana, ale tam poszła. Potem nie posiadała się z radości, gdy każdy młody otrzymał piękny prezent w postaci książki Pytania młodych ludzi — praktyczne odpowiedzi. Jak to wpłynęło na uczucia Shannon do Jehowy? Wyznaje ona: „Właśnie wtedy nareszcie uświadomiłam sobie, że Jehowa jest realną osobą i że bardzo, ale to bardzo mnie kocha”. Dodaje jeszcze: „Jakże się cieszymy, że nasz wspaniały Bóg, Jehowa, nie szczędzi nam takich pięknych, doskonałych prezentów!”.

13, 14. Co o naszej miłości do Jehowy mówi nasz stosunek do Jego rad?

¹³ W Biblii czytamy: „Kogo Jehowa miłuje, tego upomina, jak ojciec syna, w którym ma upodobanie” (Prz. 3:12). Jak powinniśmy na to reagować? Apostoł Paweł realistycznie zauważył: „Obecnie żadne karcenie nie wydaje się radosne, lecz zasmucające”. Apostoł bynajmniej nie pomniejszał wagi karcenia, ponieważ dodał: „Potem jednak tym, którzy zostali przez nie wyćwiczeni, rodzi pokojowy owoc, mianowicie prawość” (Hebr. 12:11). Jeżeli kochamy Jehowę, musimy wystrzegać się zbytniej pewności siebie lub oburzania się na Jego rady. Czasami bywa to prawdziwym wyzwaniem. Nasza miłość do Jehowy może nam wtedy bardzo pomóc.

¹⁴ W czasach Malachiasza wielu Żydów nie ceniło rad Bożych. Wiedzieli oni, co Prawo Mojżeszowe mówiło o składaniu ofiar, ale tak haniebnie lekceważyli te wymagania, że Jehowa musiał ich surowo napomnieć (odczytaj Malachiasza 1:12, 13). Jak poważna była sytuacja? Posłuchajmy, co powiedział Jehowa: „Ześlę na was przekleństwo i przeklnę wasze błogosławieństwa. Tak, już przekląłem to błogosławieństwo, bo nie bierzecie sobie (...) [mojego przykazania] do serca” (Malach. 2:1, 2). Jawne, notoryczne lub celowe lekceważenie życzliwych rad Jehowy może mieć poważne konsekwencje.

15. Jakiej postawy rozpowszechnionej w tym świecie musimy się wystrzegać?

 ¹⁵ Obecnie ludzie są skoncentrowani na dogadzaniu sobie, więc niełatwo im rozmawiać na temat rad i karcenia, a co dopiero je przyjmować. Nawet ci, którzy z pozoru to robią, często robią to niechętnie. Tymczasem chrześcijanom polecono, by ‛nie dawali się kształtować na wzór tego systemu rzeczy’. Powinniśmy raczej rozumieć „doskonałą wolę Bożą” i się do niej stosować (Rzym. 12:2). Jehowa za pośrednictwem swej organizacji udziela nam odpowiednich rad dotyczących wielu dziedzin naszego życia — na przykład odnoszenia się do osób płci przeciwnej, towarzystwa czy rozrywki. Jeśli chętnie akceptujemy te rady i wprowadzamy je w czyn, pokazujemy, że jesteśmy wdzięczni za nie Jehowie i z całego serca Go kochamy (Jana 14:31; Rzym. 6:17).

16, 17. (a) Dlaczego podejmując decyzje, powinniśmy uwzględniać wolę Jehowy? (b) Jak Izraelici okazali brak miłości i zaufania do Jehowy?

¹⁶ Gdy małe dzieci czują niebezpieczeństwo, instynktownie biegną do rodziców. Ale w miarę upływu czasu uczą się coraz bardziej polegać na własnym osądzie i same podejmować decyzje. Jest to element dorastania. Jednak młodzi, którzy mają bliskie relacje z rodzicami, chętnie zasięgają ich opinii i rady przed podjęciem decyzji. W sensie duchowym jest podobnie. Jehowa udziela nam swego ducha i wzbudza w nas ‛chęć i zdolność do działania’. Gdybyśmy jednak podejmowali decyzje bez uwzględniania Jego woli, świadczyłoby to o poważnym braku miłości i zaufania do Niego (Filip. 2:13).

¹⁷ Kiedyś, za czasów Samuela, Izraelici ponieśli druzgocącą klęskę w bitwie z Filistynami. Rozpaczliwie potrzebowali pomocy i ochrony. Co zrobili? Postanowili: „Weźmy sobie z Szilo Arkę Przymierza Jehowy, aby weszła pośród nas i wybawiła nas z dłoni naszych nieprzyjaciół”. Co z tego wynikło? „Rzeź była bardzo wielka, tak iż padło z Izraela trzydzieści tysięcy pieszych. I Arka Boża została zdobyta” (1 Sam. 4:2-4, 10, 11). Mogło się wydawać, że skoro Izraelici wzięli ze sobą Arkę, to szukali pomocy u Jehowy. W rzeczywistości jednak nie zabiegali o Jego kierownictwo, lecz działali po swojemu, co przyniosło katastrofalne skutki (odczytaj Przysłów 14:12).

18. Jak powinniśmy się zapatrywać na to, że możemy zwracać się do Jehowy o pomoc?

¹⁸ Psalmista dał wyraz właściwemu nastawieniu serca, gdy napisał: „Wyczekuj Boga, bo jeszcze będę go sławił jako wspaniałe wybawienie mej osoby. Boże mój, dusza we mnie rozpacza. Dlatego ciebie wspominam” (Ps. 42:5, 6). Cóż za głębokie uczucie do Jehowy! Czy i ty żywisz taką miłość do Ojca niebiańskiego i na Nim polegasz? Nawet jeśli jesteś skłonny przytaknąć, to niewykluczone, że możesz w większym stopniu zdać się na Niego w myśl rady biblijnej: „Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu. Zważaj na niego na wszystkich swych drogach, a on wyprostuje twe ścieżki” (Prz. 3:5, 6).

19. Jak chciałbyś starać się okazywać miłość Jehowie?

¹⁹ Jehowa pierwszy nas umiłował, przez co pokazał, jak my możemy darzyć Go miłością. Miejmy zawsze w pamięci Jego niezrównany przykład i jeszcze wyraźniej pokazujmy, że kochamy Go „całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem, i całą swą siłą” (Marka 12:30).