Nasiona mniszka lekarskiego zaliczają się do najlepszych lotników świata przyrody. Kiedy wiatr wieje na owocostan, potocznie nazywany dmuchawcem, dziesiątki malutkich nasion unoszą się w powietrze i zachowują jak mini spadochrony. Chociaż nasiona wznoszą się w powietrze tuż nad ziemią, niektóre mogą lecieć z wiatrem na odległość kilometra albo więcej. Dzięki czemu pozostają w powietrzu tak długo? Naukowcy niedawno odkryli, że nasiona te korzystają z formy lotu, która czterokrotnie przewyższa wydajność spadochronu i jest dużo bardziej stabilna.

 Pomyśl: Każde z nasion jest zawieszone na łodydze przytwierdzonej do pęczka cieniutkich włosków zwanych puchem kielichowym. Podobnie jak spadochron puch kielichowy zwiększa opór aerodynamiczny, umożliwiając nasionom pozostawanie w powietrzu.

 Ale nie chodzi tylko o opór powietrza wytworzony przez włoski puchu kielichowego. Kiedy powietrze przepływa wokół włosków i pomiędzy nimi, nad puchem kielichowym tworzy się wir powietrza w kształcie pierścienia. Ponieważ powietrze w wirze krąży w kółko, wytwarza się w nim obszar niskiego ciśnienia, który ciągnie puch ku górze, tym samym zwalniając jego opadanie.

 Odpowiedni rozstaw włosków sprawia, że puch działa jak przepuszczalny spadochron — ale o dużo większej wydajności i stabilności. Ponadto puch kielichowy to w 90 procentach pusta przestrzeń, więc nie wymaga zbyt dużej ilości materiału.

 Naukowcy próbują znaleźć sposoby na skopiowanie lotu nasion mniszka lekarskiego. Umożliwiłoby to na przykład zaprojektowanie malutkich dronów, które zużywałyby bardzo niewiele energii albo nie zużywałyby jej wcale. Takie drony miałyby wiele zastosowań — mogłyby na przykład monitorować zanieczyszczenie powietrza.

 Co o tym sądzisz? Czy wysoce wydajna forma lotu nasion mniszka lekarskiego powstała w wyniku ewolucji? A może została zaprojektowana?