W czasach biblijnych Bogu podobało się, kiedy ludzie pościli z właściwych pobudek. Ale kiedy ich motywy były nieszczere, ściągali na siebie Jego niezadowolenie. Jednak z Biblii wynika, że dzisiaj Bóg ani nie nakazuje, ani nie potępia przestrzegania postu.

•   Kiedy szukali u Boga pomocy i wskazówek. Repatrianci wracający do Jerozolimy postanowili pościć, żeby pokazać, że szczerze proszą Boga o pomoc (Ezdrasza 8:21-23). A Paweł i Barnabas nieraz pościli przy okazji ustanawiania starszych w zborach (Dzieje 14:23).

•   Żeby skupić się na wykonaniu woli Boga. Jezus po swoim chrzcie pościł przez 40 dni, żeby przygotować się do zleconej mu służby (Łukasza 4:1, 2).

•   Żeby wyrazić skruchę za popełnione grzechy. Za pośrednictwem proroka Joela Bóg powiedział niewiernym Izraelitom: „Wróćcie do mnie całym swym sercem, poszcząc i płacząc oraz zawodząc” (Joela 2:12-15).

•   Podczas obchodów Dnia Przebłagania. Prawo, które Bóg dał Izraelitom, zawierało nakaz postu podczas Dnia Przebłagania (Kapłańska 16:29-31) a. Ten post przypominał im, że są niedoskonali i że potrzebują przebaczenia od Boga.

•   Chęć zrobienia na innych wrażenia. Jezus uczył, że post religijny powinien być sprawą osobistą między danym człowiekiem a Bogiem (Mateusza 6:16-18).

•   Udowodnienie własnej prawości. Post nie sprawia, że ktoś jest lepszy od innych pod względem moralnym lub duchowym (Łukasza 18:9-14).

•   Próba zadośćuczynienia za świadomie popełniane grzechy (Izajasza 58:3, 4). Bóg akceptował post tylko wtedy, kiedy szedł on w parze z posłuszeństwem i szczerą skruchą.

•   Wypełnienie jedynie religijnego obowiązku (Izajasza 58:5-7). Bóg przypomina ojca, który nie cieszy się, kiedy dzieci wyrażają miłość do niego tylko z obowiązku, a nie z serca.

 Nie. Bóg nakazał Izraelitom pościć w Dniu Przebłagania, ale unieważnił to święto po tym, jak Jezus raz na zawsze odkupił grzechy skruszonych ludzi (Hebrajczyków 9:24-26; 1 Piotra 3:18). Chrześcijanie nie podlegają Prawu Mojżeszowemu, które obejmowało nakaz obchodzenia Dnia Przebłagania (Rzymian 10:4; Kolosan 2:13, 14). Dlatego każdy chrześcijanin może sam zdecydować, czy będzie pościć (Rzymian 14:1-4).

 Chrześcijanie zdają sobie sprawę, że post nie odgrywa kluczowej roli w ich religijności. Biblia nigdzie nie wiąże przestrzegania postów z radością. Tymczasem cecha ta jest charakterystyczna dla wielbienia Jehowy, co odzwierciedla Jego osobowość, bo Biblia nazywa Go „szczęśliwym Bogiem” (1 Tymoteusza 1:11; Kaznodziei 3:12, 13; Galatów 5:22).

 Błędny pogląd: Chrześcijanie powinni pościć, kiedy upamiętniają śmierć Jezusa.

 Fakt: Jezus nie polecił swoim uczniom pościć w czasie upamiętniania jego śmierci, czyli podczas Wieczerzy Pańskiej (Łukasza 22:14-18). Chociaż powiedział, że będą pościć, kiedy umrze, nie był to nakaz, ale jedynie stwierdzenie, że coś takiego się wydarzy (Mateusza 9:15). W Biblii nakazano chrześcijanom, żeby nie przychodzili na tę uroczystość głodni (1 Koryntian 11:33, 34).