„Jezus mu rzekł: ‚Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie’” (Jana 14:6, Przekład Nowego Świata).

 „Odpowiedział mu Jezus: ‚Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie’” (Jana 14:6, Biblia Tysiąclecia, wydanie V).

 Każdy, kto chce oddawać cześć Ojcu, Jehowie a Bogu, musi rozumieć i uznawać ważną rolę Jezusa.

 „Ja jestem drogą”. Jezus jest „drogą” w tym znaczeniu, że tylko za jego pośrednictwem możemy nawiązać dobre stosunki z Bogiem. Na przykład kiedy się modlimy, musimy to robić w imię Jezusa (Jana 16:23, 24). Śmierć Jezusa umożliwia ludziom ‛pojednanie się z Bogiem’, dzięki czemu mogą cieszyć się Jego uznaniem (Rzymian 5:8-11). Poza tym Jezus pozostawił nam wzór, jak postępować, żeby podobać się jego Ojcu (Jana 13:15).

 „Ja jestem (...) prawdą”. Jezus zawsze mówił prawdę i zgodnie z nią żył (1 Piotra 2:22). Ci, którzy go słuchali, mogli dowiedzieć się prawdy o Bogu (Jana 8:31, 32). Jezus jest „prawdą” również w tym sensie, że spełniły się na nim proroctwa biblijne. Dzięki temu mogą urzeczywistniać się obietnice Boga (Jana 1:17; 2 Koryntian 1:19, 20; Kolosan 2:16, 17).

 „Ja jestem (...) życiem”. Jezus oddał swoje życie, żeby ci, którzy w niego wierzą, mogli żyć wiecznie (Jana 3:16, 36). Jest też „życiem” dla tych, którzy umarli, bo w przyszłości ich wskrzesi (Jana 5:28, 29; 11:25).

 „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie”. Ci, którzy chcą nawiązać przyjaźń z Bogiem, muszą uznawać szczególną rolę Jezusa i pokazywać, że szanują jego władzę. Jak mogą to robić? Na przykład modląc się do Boga w imię Jezusa Chrystusa (Jana 15:16). W ten sposób przyznają też, że tylko dzięki Jezusowi możliwe jest wybawienie (Dzieje 4:12; Filipian 2:8-11).

 Rozdziały od 13 do 17 Ewangelii według Jana zawierają ostatnie rady Jezusa, jakie skierował do 11 wiernych apostołów w noc przed swoją śmiercią. W 14 rozdziale Jezus zachęcił swoich uczniów, żeby okazywali wiarę w niego i w jego Ojca oraz żeby Ich kochali i byli Im posłuszni (Jana 14:1, 12, 15-17, 21, 23, 24). Powiedział też, jaką bliską więź ma ze swoim Ojcem (Jana 14:10, 20, 28, 31). Chociaż wkrótce miał wrócić do nieba, to zapewnił uczniów, że ich nie opuści (Jana 14:18). Obiecał im ‛wspomożyciela, czyli ducha świętego, którego Ojciec miał zesłać w jego imię’ (Jana 14:25-27). Między innymi w ten sposób Jezus chciał przygotować swoich naśladowców na przyszłe próby.