RZYM: W piątek 24 listopada 2017 roku specjaliści w dziedzinie medycyny, bioetyki oraz prawa zebrali się na Uniwersytecie Padewskim, jednej z najstarszych uczelni we Włoszech, na konferencji zatytułowanej: „Odmowa transfuzji krwi u dorosłych pacjentów: Jakie istnieją opcje leczenia? Oszczędzanie krwi 2017”. W konferencji uczestniczyło ponad 25 włoskich instytucji i stowarzyszeń naukowych, a także Ministerstwo Zdrowia Republiki Włoskiej.

Przyjęło się, że transfuzje krwi to nieszkodliwa oraz niezbędna w ratowaniu życia metoda leczenia pacjentów wymagających skomplikowanej pomocy medycznej lub interwencji chirurgicznych. Jednak taki tradycyjny pogląd został zakwestionowany przez wielu mówców występujących na konferencji. Jeden z goszczących na niej ekspertów, dr Luca P. Weltert, kardiochirurg ze Szpitala Europejskiego w Rzymie, wyjaśnił: „Zobaczyliśmy dzisiaj, że transfuzje mogą być szkodliwe, a w wielu przypadkach są zbędne”.

Doktor Weltert oraz inni lekarze uczestniczący w konferencji doszli do takiego wniosku, opierając się na swoim doświadczeniu klinicznym oraz na dowodach z badań potwierdzających związek między przetoczeniem krwi i zwiększoną umieralnością, podatnością na choroby, długością hospitalizacji oraz innymi poważnymi skutkami zdrowotnymi odczuwanymi przez pacjentów po transfuzji a.

Takie naukowe dowody w połączeniu z wysokimi kosztami transfuzji krwi skłoniły Światową Organizację Zdrowia (WHO) do zdefiniowania potrzeby rozwijania programu zarządzania krwią pacjenta (PBM) — multidyscyplinarnego i wieloaspektowego podejścia uwzględniającego zdrowie i bezpieczeństwo pacjenta, które ma na celu poprawę efektywności działań klinicznych oraz znaczącą redukcję przeprowadzanych transfuzji krwi. WHO przyjęło rezolucję, która zobowiązała wszystkich 193 członków Organizacji Narodów Zjednoczonych do przyjęcia strategii PBM.

Profesor Stefania Vaglio, ordynator oddziału transfuzjologii w Szpitalu Uniwersyteckim Sant’Andrea w Rzymie, szeroko omówiła nowe podejście oparte na strategii PBM, stwierdzając, że dawniej opieka medyczna była nastawiona na wykorzystywanie krwi dawców, ale obecnie „całkowicie zmieniła kierunek, zwracając się od krwi dawcy w stronę krwi własnej pacjenta”. Jednym z celów PBM jest „zminimalizowanie utraty krwi przez umieszczenie pacjenta w samym centrum procesu leczenia, (...) uważne działanie oraz robienie wszystkiego, co konieczne, by oszczędzać krew własną pacjenta”. Profesor Vaglio wyjaśniła także, że oszczędzanie krwi pacjenta „to w rzeczywistości wyższa jakość leczenia”.

Doktor Tommaso Campagnaro, naczelny specjalista chirurg Szpitala Uniwersyteckiego w Weronie, potwierdził korzyści płynące ze strategii unikania transfuzji krwi. Po zebraniu sięgających wstecz do późnych lat dziewięćdziesiątych wyników analiz leczenia pacjentów poddawanych najbardziej skomplikowanym operacjom brzusznym stwierdził: „U pacjentów, którym nie podano krwi, odnotowano mniej komplikacji oraz niższą śmiertelność w porównaniu z pacjentami, którzy mieli transfuzję”.

Doktor Campagnaro i wielu innych prelegentów publicznie podziękowali Świadkom Jehowy za zachęcanie lekarzy do odkrywania metod alternatywnych dla transfuzji krwi. Anna Aprile, profesor prawa medycznego na Uniwersytecie Padewskim, stwierdziła: „Dziękujemy Świadkom Jehowy, którzy podnosili kwestię prawa pacjenta do odmowy transfuzji krwi, co pomogło wszystkim zastanowić się nad tą sprawą oraz stawić czoła wyzwaniu, by zużywać mniej krwi”.

Mówcy na konferencji reprezentowali różne medyczne specjalizacje, takie jak anestezjologia, kardiologia, ginekologia, hematologia, onkologia oraz ortopedia. Jednakże ogólne przesłanie było takie samo: w świetle rosnącego zasobu publikowanych danych oraz doświadczeń ekspertów w tej dziedzinie środowisko medyczne, ustawodawcy oraz ogół społeczeństwa powinny być otwarte na strategię PBM.

Doktor Weltert dodaje: „Leczenie rozwarstwienia aorty jest we współczesnej chirurgii największym zabiegiem, jaki można wykonać na ludzkim ciele. (...) Skoro da się to zrobić bez użycia krwi, to tak naprawdę wszystko jest możliwe”.