KOHËT e fundit një studiues anketoi mbi 800 të rinj nga fe të ndryshme, të cilët i pyeti nëse besonin se Jezui u përgjigjej lutjeve. Më se 60 për qind thanë se e besonin shumë këtë. Megjithatë gjatë anketës një e re i vuri kryq emrit të Jezuit dhe në vend të tij shkroi «Zoti».

Si mendon? Duhet t’i lutemi Jezuit apo Zotit? * Për të gjetur përgjigjen, së pari le të shohim si i mësoi Jezui dishepujt të luteshin.

Jezui na mësoi dhe na e tregoi se kujt t’i lutemi.

ÇFARË MËSOI: Kur njëri nga dishepujt i tha Jezuit «Zotëri, na mëso si të lutemi», ai iu përgjigj: «Sa herë të luteni, thoni: ‘Atë.’» (Luka 11:1, 2) Veç kësaj, në të famshmin Predikim në Mal, Jezui i nxiti dëgjuesit të luteshin kështu: «Lutju Atit tënd.» Gjithashtu i siguroi me fjalët: «Ati juaj e di se për ç’gjëra keni nevojë, madje përpara se t’ia kërkoni.» (Mateu 6:6, 8) Natën e fundit si njeri, Jezui u tha dishepujve: «Po t’i kërkoni Atit ndonjë gjë, ai do t’jua japë në emrin tim.» (Gjoni 16:23) Kështu Jezui na mësoi t’i lutemi atij që është edhe Ati i tij edhe Ati ynë, Perëndisë Jehova.​—Gjoni 20:17.

SHEMBULLI I TIJ: Jezui u lut ashtu siç u mësonte të tjerëve të luteshin: «Unë të lëvdoj publikisht, o Atë, Zotëri i qiellit dhe i tokës.» (Luka 10:21) Në një rast tjetër «Jezui ngriti sytë nga qielli dhe tha: ‘Të falënderoj, o Atë, që më ke dëgjuar!’» (Gjoni 11:41) Dhe, teksa vdiste, u lut: «O Atë, në dorën tënde po e lë frymën time.» (Luka 23:46) Jezui na la një shembull të qartë kur iu lut Atit të tij qiellor, ‘Zotërisë së qiellit dhe të tokës’. (Mateu 11:25; 26:41, 42; 1 Gjonit 2:6) A i kuptuan kështu udhëzimet e Jezuit dishepujt e tij të hershëm?

S’kaluan shumë javë që Jezui u kthye në qiell dhe kundërshtarët po përndiqnin e po kërcënonin dishepujt e tij. (Veprat 4:18) Patjetër që ata u lutën, por kujt? «Ata iu lutën së bashku Perëndisë», duke i kërkuar të vazhdonte t’i ndihmonte «në emër të shërbëtorit [të tij] të shenjtë Jezu». (Veprat 4:24, 30) Pra, dishepujt ndoqën udhëzimet e Jezuit për lutjen. Ata iu lutën Zotit, jo Jezuit.

Vite më vonë apostulli Pavël përshkroi mënyrën si lutej ai dhe bashkëpunëtorët e tij. U shkroi të bashkëkrishterëve: «E falënderojmë Perëndinë, Atin e Zotërisë tonë Jezu Krisht, sa herë që lutemi për ju.» (Kolosianëve 1:3) Gjithashtu, Pavli u shkroi bashkëbesimtarëve ‘të falënderonin gjithmonë për gjithçka Perëndinë dhe Atin tonë, në emër të Zotërisë  tonë Jezu Krisht’. (Efesianëve 5:20) Nga këto fjalë shohim se Pavli i nxiste të tjerët t’i luteshin ‘Perëndisë dhe Atit të tij për gjithçka’, natyrisht në emër të Jezuit.​—Kolosianëve 3:17.

Ashtu si të krishterët e hershëm, edhe ne mund ta tregojmë dashurinë për Jezuin duke ua vënë veshin këshillave të tij për lutjen. (Gjoni 14:15) Ndërsa i lutemi Atit tonë qiellor, dhe askujt tjetër, fjalët e Psalmit 116:1, 2 do të marrin gjithnjë e më shumë kuptim për ne: «Mbushem me dashuri kur Jehovai dëgjon zërin [tim] . . . do ta thërras gjithë ditët e jetës sime.» *