KWA kuwa baba yangu, Arthur alimwogopa Mungu alipokuwa kijana, alitaka kuwa mhudumu wa kanisa la Methodisti. Hata hivyo, mipango yake ilibadilika aliposoma machapisho ya Wanafunzi wa Biblia na kuanza kushirikiana nao. Alibatizwa mwaka 1914 akiwa na umri wa miaka 17. Vita vya Kwanza vya Ulimwengu vilikuwa vimeanza, kwa hiyo aliombwa kujiunga na utumishi wa kijeshi. Kwa kuwa alikataa kujiunga na jeshi alihukumiwa kifungo cha miezi kumi katika gereza la Kingston, Ontario, Kanada. Baba alipoachiliwa kutoka gerezani, alianza utumishi wa wakati wote akiwa kolpota (au painia).

Katika mwaka 1926, Arthur Guest alimwoa Hazel Wilkinson, ambaye mama yake alikuwa amejifunza kweli mwaka 1908. Nilizaliwa Aprili 24, 1931, nikiwa mtoto wa pili kati ya watoto wanne. Ibada ya Yehova ilikuwa muhimu katika maisha ya familia yetu, na kwa kuwa Baba aliheshimu sana kweli za Biblia, tulichochewa kuthamini Neno la Mungu katika maisha yetu yote. Tulishiriki katika huduma ya nyumba kwa nyumba kwa ukawaida tukiwa familia.​—Mdo. 20:20.

Vita vya Pili vya Ulimwengu vilianza mwaka 1939, na mwaka uliofuata kazi ya Mashahidi wa Yehova ilipigwa marufuku nchini Kanada. Shule za umma zilifanya sherehe za kizalendo zilizohusisha kusalimu bendera na kuimba wimbo wa taifa. Mimi na dada yangu mkubwa Dorothy, tuliruhusiwa kuondoka darasani pindi hizo. Nilishangaa siku moja mwalimu wangu alipotaka kuniaibisha kwa kusema kwamba nilikuwa mwoga. Siku hiyo jioni, baadhi ya wanafunzi wenzangu walinishambulia na kuniangusha chini. Lakini shambulizi hilo liliimarisha azimio langu la “[kumtii] Mungu kuwa mtawala kuliko wanadamu.”​—Mdo. 5:29.

Nilibatizwa ndani ya tangi la maji lililokuwa  katika shamba fulani nikiwa na umri wa miaka 11, mnamo Julai 1942. Nilifurahi kutumikia nikiwa painia wa likizo (sasa anaitwa painia msaidizi) shule zilipofungwa kila mwaka. Mwaka mmoja kati ya miaka hiyo, nilijiunga na ndugu wengine watatu kuwahubiria wakata miti katika eneo ambalo halikuwa limegawiwa kutaniko lolote kaskazini mwa Ontario.

Nilianza upainia wa kawaida Mei 1, 1949. Kwa kuwa kulikuwa na ujenzi katika ofisi ya tawi ya Kanada, nilialikwa kusaidia na nikawa mshiriki wa familia ya Betheli kuanzia Desemba 1. Nilipewa mgawo katika idara ya uchapishaji na nikajifunza kutumia mashine ya kuchapisha. Nilikuwa na zamu ya usiku kwa majuma kadhaa, nikichapisha trakti iliyozungumzia jinsi watu wa Yehova walivyokuwa wakiteswa nchini Kanada.

Baadaye, nilipokuwa nikifanya kazi katika Idara ya Utumishi, niliwahoji mapainia waliokuwa wakitembelea ofisi ya tawi kabla ya kuanza kutumikia katika eneo la Quebec, ambako kulikuwa na upinzani mkali. Mmoja kati ya wageni hao alikuwa Mary Zazula kutoka Edmonton, Alberta. Kwa kuwa yeye na kaka yake, Joe, walikataa kuacha kujifunza Biblia, walifukuzwa nyumbani na wazazi wao waliokuwa Waothodoksi walioshikilia imani. Wote wawili walibatizwa Juni 1951 na miezi sita baadaye wakaanza upainia. Nilipokuwa nikimhoji Mary, nilipendezwa na mtazamo wake wa kiroho. Nilijiambia hivi: ‘Isipokuwa kuwe na kasoro fulani, huyu ndiye dada ambaye ningependa kumwoa.’ Tulifunga ndoa miezi tisa baadaye, Januari 30, 1954. Juma moja baadaye, nilianza kuzoezwa kuwa mwangalizi wa mzunguko, na kwa miaka miwili iliyofuata tulitumikia katika mzunguko fulani ulioko kaskazini mwa Ontario.

Kazi ya ulimwenguni pote ya kuhubiri ilipozidi kuongezeka, watu walitiwa moyo kuwa wamishonari. Kwa kuwa tuliweza kuhimili majira ya baridi kali ya Kanada na mbu wenye kuudhi katika majira ya joto, tuliona kwamba hatungeshindwa kuvumilia hali ngumu katika mgawo wowote. Tulihitimu katika darasa la 27 la Shule ya Gileadi, Julai 1956, na kufikia mwezi wa Novemba tulikuwa katika mgawo wetu nchini Brazili.

Tulipofika kwenye ofisi ya tawi ya Brazili, tulianza kujifunza Kireno. Baada ya kujifunza njia rahisi ya kuanzisha mazungumzo na kukariri utangulizi mfupi wa kutoa magazeti, tuliambiwa kwamba tuko tayari kuhubiri. Mwenye nyumba alipopendezwa, tulipendekezewa tumsomee maandiko yaliyozungumzia maisha chini ya Ufalme wa Mungu. Siku yetu ya kwanza katika huduma ya shambani, mwanamke mmoja alitusikiliza kwa makini, hivyo nikamsomea andiko la Ufunuo 21:3, 4, kisha nikazirai! Sikuwa nimezoea  hali ya hewa yenye joto jingi, na nilikabiliana na hali hiyo kwa kuendelea.

Mgawo wetu wa umishonari ulikuwa katika jiji la Campos, ambako sasa kuna makutaniko 15. Tulipofika kulikuwa na kikundi kimoja tu katika eneo la mbali la jiji hilo na vilevile makao ya wamishonari ambako dada wanne waliishi: Esther Tracy, Ramona Bauer, Luiza Schwarz, na Lorraine Brookes (sasa ni Wallen). Mgawo wangu katika makao hayo ulikuwa kusaidia kazi kwenye dobi na kukusanya kuni za kupikia. Jumatatu moja jioni baada ya Funzo la Mnara wa Mlinzi, tulipata mgeni asiyetarajiwa. Mke wangu alikuwa amepumzika kwenye sofa huku tukizungumzia jinsi siku ilivyokuwa. Alipoinua kichwa chake kutoka kwenye mto, nyoka akatokea chini ya mto huo na kusababisha mtafaruku hadi nilipomwua!

Baada ya kujifunza Kireno kwa mwaka mmoja, niliwekwa rasmi kuwa mwangalizi wa mzunguko. Tuliishi maisha rahisi huko vijijini, bila umeme, tukilala kwenye mikeka, na kusafiri kwa gari lililokokotwa na farasi. Pindi fulani, tulipokuwa tukihubiri katika eneo ambalo halikuwa limegawiwa kutaniko lolote, tulisafiri kwa gari moshi hadi mji fulani ulioko milimani na tukakodi chumba cha wageni. Ofisi ya tawi ilituma magazeti 800 ili tutumie katika huduma. Tulihitaji kwenda posta mara nyingi ili kuchukua masanduku yaliyokuwa na magazeti hayo na kuyabeba hadi mahali tulipoishi.

Katika 1962, Shule ya Huduma ya Ufalme ilifanywa kotekote nchini Brazili kwa ajili ya akina ndugu na pia dada waliotumikia wakiwa wamishonari. Nilipewa mgawo wa kufundisha shule hizo kwa miezi sita, na nilihitaji kusafiri bila kuandamana na Mary. Nilifundisha katika maeneo ya Manaus, Belém, Fortaleza, Recife, na Salvador. Nilishiriki kupanga kusanyiko la wilaya katika ukumbi maarufu wa maonyesho jijini Manaus. Mvua kubwa ilichafua maji ya kunywa na kuharibu eneo la kuandalia chakula kwa ajili ya kusanyiko. (Siku hizo, chakula kiliandaliwa kusanyikoni.) Niliwasiliana na wanajeshi, na ofisa mmoja mwenye fadhili alipanga kutuletea maji ya kunywa kwa ajili ya wote waliohudhuria kusanyiko, na akatuma wanajeshi wajenge mahema mawili makubwa yaliyotumika kama jiko na eneo la kulia chakula.

Katika kipindi nilichokuwa nimeondoka, Mary alihubiri katika eneo la kibiashara la Wareno, ambako wengi walipenda tu kuzungumzia jinsi ya kupata pesa. Hakuweza kuanzisha mazungumzo ya Biblia na mtu yeyote, kwa hiyo akawaambia Wanabetheli fulani hivi: “Siwezi kutamani kuishi Ureno.” Hata hivyo, jambo la kushangaza ni kwamba muda mfupi tu baadaye tulipokea barua ya mgawo wa kutumikia nchini Ureno. Wakati huo kazi yetu ya kuhubiri ilikuwa imepigwa marufuku  nchini humo, lakini tulikubali mgawo huo licha ya kwamba Mary alishtuka mwanzoni.

Tulifika mjini Lisbon, Ureno, Agosti 1964. Ndugu zetu walikuwa wakiteswa sana na polisi wa upelelezi wa Ureno (PIDE). Kwa sababu hiyo, lilikuwa jambo linalofaa kwamba tusikaribishwe tulipofika na tusiwasiliane na Mashahidi wenyeji. Tulikaa katika chumba cha wageni tukingoja kupata kibali cha kuishi. Baada ya kupata viza, tulikodi nyumba. Hatimaye, Januari 1965, tuliwasiliana na ofisi ya tawi. Tulifurahi sana tulipohudhuria mikutano kwa mara ya kwanza baada ya miezi mitano!

Tuligundua kwamba polisi walikuwa wakivamia nyumba za ndugu zetu kila siku. Kwa kuwa Majumba ya Ufalme yalikuwa yakifungwa, mikutano ya kutaniko ilifanywa katika nyumba za watu. Mashahidi wengi walipelekwa kwenye vituo vya polisi ili kujitambulisha na kujibu maswali. Akina ndugu hasa waliteswa ili wataje majina ya wale walioongoza mikutano. Kwa sababu hiyo, ndugu walianza kutumia majina yao ya kwanza kama vile José au Paulo, badala ya majina yao ya familia. Kwa hiyo, tulifanya hivyo pia.

Tulihangaikia hasa kuandaa mahitaji ya kiroho ya ndugu zetu. Mgawo wa Mary ulikuwa kuchapa makala za Mnara wa Mlinzi na machapisho mengine kwenye mabamba ya kuchapa yaliyotumiwa kutokeza nakala zilizonakiliwa kwa mashine.

Mnamo Juni 1966, kesi ya pekee ilisikilizwa huko Lisbon. Washiriki wote 49 wa kutaniko la Feijó walishtakiwa kwa kuhudhuria mkutano kwenye nyumba ya mtu kinyume cha sheria. Niliwatayarisha kwa ajili ya kesi hiyo kwa kujifanya kuwa mwendesha mashtaka. Tulijua tutashindwa katika kesi hiyo, lakini tulitambua kwamba ushahidi mkubwa utatolewa. Wakili wetu alimalizia kwa kunukuu kwa ujasiri maneno ya Gamalieli wa karne ya kwanza. (Mdo. 5:33-39) Habari kuhusu kesi hiyo zilifikia vyombo vya habari, na ndugu na dada 49 walitumikia vifungo vya siku 45 hadi miezi mitano na nusu. Tunafurahi kusema kwamba wakili wetu jasiri alikubali kujifunza Biblia na alikuwa akihudhuria mikutano kabla ya kifo chake.

Mnamo Desemba 1966, niliwekwa rasmi kuwa mwangalizi wa ofisi ya tawi na nilitumia muda mwingi nikishughulikia mambo ya kisheria. Tulifanya jitihada nyingi kuhakikisha kwamba Mashahidi wa Yehova wanaweza kufurahia uhuru wa ibada. (Flp. 1:7) Hatimaye, Desemba 18, 1974 tulitambuliwa kisheria. Ndugu Nathan Knorr na Frederick Franz, kutoka makao makuu, walitembelea Ureno ili kushiriki nasi shangwe ya mkutano wa kihistoria uliofanywa huko Oporto na Lisbon, uliokuwa na jumla ya wahudhuriaji 46,870.

 Yehova alikuwa amefungua njia ili kuwe na ukuzi kwenye visiwa kadhaa ambako Kireno huzungumzwa. Visiwa hivyo vinatia ndani Azores, Cape Verde, Madeira, na São Tomé na Príncipe. Kwa sababu ya ukuzi huo, tulijengewa ofisi kubwa ya tawi mnamo 1988. Katika Aprili 23 mwaka huo, Ndugu Milton Henschel aliweka wakfu majengo mapya na kulikuwa na wahudhuriaji 45,522 wenye shangwe. Tuliguswa moyo sana kuwaona ndugu na dada 20 ambao walikuwa wametumikia wakiwa wamishonari nchini Ureno wakirudi kwa ajili ya pindi hiyo ya kihistoria.

Kwa miaka mingi, kushirikiana na ndugu waaminifu kumeboresha sana maisha yetu. Nilijifunza somo muhimu nilipokuwa nikimsaidia Ndugu Theodore Jaracz katika ziara ya eneo la dunia. Ofisi ya tawi tuliyotembelea ilikabili tatizo zito, na washiriki wa Halmashauri ya Tawi walikuwa wamefanya kila walichoweza ili kulisuluhisha. Ili kuwatuliza, Ndugu Jaracz alisema hivi: “Sasa ndio wakati wa kuruhusu roho takatifu itende kazi.” Miaka mingi iliyopita, mimi na mke wangu Mary, tulitembelea Brooklyn, na jioni moja tulikuwa na Ndugu Franz pamoja na wengine. Alipoombwa amalizie kwa kusema jambo fulani kuhusu miaka mingi ambayo amemtumikia Yehova, Ndugu Franz alisema hivi: “Natoa pendekezo hili: Shikamana na tengenezo la Yehova linaloonekana chini ya hali zote. Hilo ndilo tengenezo pekee linalofanya kazi ambayo Yesu aliwaamuru wanafunzi wake wafanye, yaani, kuhubiri habari njema ya Ufalme wa Mungu!”

Mimi na mke wangu tumepata furaha ya kweli kwa kufanya vivyo hivyo. Tunakumbuka kwa uthamini ziara tulizofanya katika ofisi mbalimbali za tawi nikiwa mwangalizi wa eneo la dunia. Ziara hizo zilitupatia fursa za kuonyesha jinsi tunavyothamini utumishi mwaminifu wa ndugu vijana na wazee, na kuwatia moyo waendelee na pendeleo lao la pekee la kumtumikia Yehova.

Miaka imesonga, na sote wawili tuna umri wa miaka zaidi ya 80. Mary ana matatizo mengi ya afya. (2 Kor. 12:9) Majaribu yametusaidia kuboresha imani yetu na kuimarisha azimio letu la kudumisha utimilifu. Tunapotafakari maisha yetu, tunakiri kwamba tumejionea fadhili zisizostahiliwa za Yehova katika njia nyingi sana. *