Nilialikwa kutumika katika Betheli ya Brooklyn Septemba 7, 1950. Wakati huo, familia ya Betheli ilikuwa na ndugu na dada 355 kutoka mataifa mbalimbali, waliokuwa na umri wa miaka kati ya 19 na 80. Wengi wao walikuwa Wakristo watiwa-mafuta.

Mama yangu alinifundisha kumtumikia ‘Mungu wetu mwenye furaha.’ (1 Tim. 1:11) Alianza kumtumikia Yehova nilipokuwa mvulana mdogo. Nilibatizwa Julai 1, 1939, nikiwa na umri wa miaka kumi katika kusanyiko la kanda (sasa linaitwa kusanyiko la mzunguko) lililofanyiwa Columbus, Nebraska, Marekani. Tukiwa wahudhuriaji mia moja hivi tulikutana katika ukumbi tuliokodi ili kusikiliza hotuba iliyorekodiwa yenye kichwa “Ufashisti au Uhuru” (“Fascism or Freedom”) iliyotolewa na Joseph Rutherford. Hotuba ilipokuwa ikiendelea, umati wa watu ulikusanyika nje ya ukumbi mdogo wa kusanyiko. Waliingia ndani ya ukumbi kwa fujo, wakatulazimisha tuvunje mkutano na kisha wakatuamuru tutoke katika mji huo. Ili kusikiliza sehemu iliyosalia ya programu, tulienda na kukusanyika kwenye shamba la ndugu fulani lililokuwa karibu na mji huo. Ndiyo sababu sijasahau kamwe tarehe niliyobatizwa!

Mama alijitahidi kunilea katika kweli. Ingawa baba yangu alikuwa mtu mzuri, hakupendezwa sana na mambo ya kidini au hali yangu ya kiroho. Mama pamoja na Mashahidi wengine katika Kutaniko la Omaha walinipa kitia-moyo nilichohitaji sana.

Nilipokaribia kumaliza shule ya sekondari, nilihitaji kuamua jinsi nitakavyotumia maisha yangu. Wakati wa likizo ya shule, nilitumikia nikiwa painia wa likizo (sasa anaitwa painia msaidizi), pamoja na Mashahidi wengine vijana.

Ndugu wawili vijana waliokuwa waseja, John Chimiklis na Ted Jaracz, waliotoka tu kuhitimu darasa la saba la Shule ya Gileadi walitumwa kuwa waangalizi wanaosafiri katika eneo letu. Nilishangaa nilipojua kwamba walikuwa na umri wa miaka 20 hivi. Wakati huo, nilikuwa na umri wa miaka 18 na nilikaribia kumaliza shule. Bado ninakumbuka Ndugu Chimiklis akiniuliza  jinsi nitakavyotumia maisha yangu. Nilipomwambia kuhusu miradi yangu, alinihimiza hivi: “Vizuri, anza mara moja utumishi wa wakati wote. Hujui utatumiwaje.” Ushauri huo na kielelezo cha ndugu hao kilinichochea sana. Hivyo, nilianza kufanya upainia mwaka wa 1948 baada ya kumaliza shule.

Mnamo Julai 1950, nilisafiri na wazazi wangu hadi Yankee Stadium, katika jiji la New York City ili kuhudhuria kusanyiko la kimataifa. Katika kusanyiko hilo, nilihudhuria mkutano wa wale wanaopendezwa na utumishi wa Betheli. Niliandika barua na kuomba kutumika Betheli.

Ingawa baba yangu hakunizuia kufanya upainia na kuendelea kuishi nyumbani, alihisi kwamba ninapaswa kulipa kiasi fulani kwa ajili ya chumba changu na chakula. Hivyo, siku moja, mwanzoni mwa mwezi wa Agosti, nilipokuwa nikienda kutafuta kazi, nilifungua sanduku letu la barua na kupata barua kutoka Brooklyn. Ilikuwa imetiwa sahihi na Nathan H. Knorr, aliyeandika hivi: “Tumepokea ombi lako la kutumika Betheli, na uko tayari kuendelea na utumishi wa Betheli mpaka Bwana atakapokuchukua. Kwa hiyo, ningependa ufike katika ofisi ya Betheli iliyoko 124 Columbia Heights, Brooklyn, New York, Septemba 7, 1950.”

Baba aliporudi nyumbani kutoka kazini, nilimwambia kwamba nimepata kazi. Akasema, “Ni vizuri, utafanya kazi wapi?” Nikajibu, “Betheli ya Brooklyn, nitapokea dola 10 za Marekani kila mwezi.” Alishtuka kidogo, lakini akaniambia kwamba ikiwa nimeamua kufanya kazi hiyo, niifanye kwa moyo wote. Muda mfupi baadaye, katika mwaka 1953, Baba alibatizwa katika kusanyiko lililofanyiwa kwenye Uwanja wa Yankee.

Nilifurahi sana kwa sababu Alfred Nussrallah, painia mwenzangu aliitwa pia Betheli, hivyo tulisafiri pamoja. Baadaye alioa, na alialikwa kuhudhuria Shule ya Gileadi pamoja na mke wake Joan, kisha wakatumwa wakiwa wamishonari nchini Lebanon, na baadaye akawa mwangalizi anayesafiri nchini Marekani.

Mgawo wangu wa kwanza ulikuwa katika Idara ya Kujalidi Vitabu. Kitabu cha kwanza nilichojalidi kilikuwa na kichwa Dini Imewafanyia Nini Wanadamu? (What Has Religion Done for Mankind?) Baada ya kufanya kazi kwa miezi minane hivi katika idara hiyo, nilipewa mgawo katika Idara ya Utumishi ili kufanya kazi chini ya mwelekezo wa Ndugu  Thomas J. Sullivan. Nilifurahi kufanya kazi pamoja naye na kunufaika kutokana na hekima ya kiroho na uzoefu wa miaka mingi aliopata katika tengenezo.

Baada ya kutumikia kwa miaka mitatu hivi katika Idara ya Utumishi, mwangalizi wa kiwanda, Max Larson aliniambia kwamba Ndugu Knorr angependa kuzungumza nami. Nilifikiri nilikuwa nimefanya kosa. Nilifurahi Ndugu Knorr aliponiambia kwamba alitaka tu kujua ikiwa nitaendelea na utumishi wa Betheli. Alihitaji mtu wa kufanya kazi ofisini mwake kwa muda na alitaka kujua ikiwa ninaweza kutimiza mgawo huo. Nilimwambia kwamba sina mpango wa kuacha utumishi wa Betheli. Hivyo, nilipata pendeleo la kufanya kazi pamoja naye kwa miaka 20.

Mara nyingi nimesema kwamba siwezi kamwe kulipia elimu niliyopata kwa kufanya kazi na Ndugu Sullivan na Knorr, na wengine katika Betheli, kama vile Milton Henschel, Klaus Jensen, Max Larson, Hugo Riemer, na Grant Suiter. *

 Ndugu niliofanya kazi nao walikuwa wenye utaratibu sana katika utumishi wao. Ndugu Knorr alifanya kazi kwa bidii sana na alitaka kuona kazi ya Ufalme ikisitawi kadiri iwezekanavyo. Wale waliofanya kazi katika ofisi yake walizungumza naye kwa uhuru. Nyakati nyingine tulikuwa na maoni tofauti na yake, lakini alizingatia maoni yetu.

Pindi moja Ndugu Knorr alinishauri kutopuuza mambo yanayoonekana kuwa madogo. Kwa mfano, aliniambia kwamba alipokuwa mwangalizi wa kiwanda, Ndugu Rutherford alimpigia simu na kumwambia hivi: “Ndugu Knorr, niletee vifutio kadhaa kutoka kiwandani unapokuja kwenye chakula cha jioni. Navihitaji.” Ndugu Knorr alisema kwamba alienda mara moja kuvichukua na kuvitia mfukoni. Kisha alivipeleka kwenye ofisi ya Ndugu Rutherford saa sita mchana. Ni vitu vidogo lakini vilimsaidia sana Ndugu Rutherford. Kisha Ndugu Knorr akaniambia hivi: “Ninapenda kuwa na penseli zilizochongwa ofisini. Tafadhali hakikisha kwamba zipo kila asubuhi.” Kwa miaka mingi, nilihakikisha kwamba ana penseli zilizochongwa.

Mara nyingi Ndugu Knorr alisema kwamba ni muhimu kusikiliza kwa makini tunapoombwa tufanye jambo fulani. Siku moja, alinipa maagizo yaliyo wazi kuhusu jinsi ya kushughulikia jambo fulani, lakini sikumsikiliza kwa makini. Hivyo, nikamwaibisha. Nilijihisi vibaya sana, nikamwandikia barua fupi kusema kwamba ninasikitika sana kwa sababu ya jambo nililofanya na ninaona afadhali nihamishwe kutoka ofisini mwake. Asubuhi hiyo, Ndugu Knorr alikuja kuniona, akasema hivi: “Robert, nimepata barua yako. Ulikosea. Nimeongea nawe kuhusu jambo hilo, nina hakika utakuwa mwangalifu zaidi wakati ujao. Tuendelee na kazi.” Nilithamini sana fadhili alizonionyesha.

Baada ya kutumika Betheli kwa miaka minane, niliazimia kuendelea na utumishi wa Betheli. Lakini jambo hilo lilibadilika. Wakati wa kusanyiko la kimataifa lililofanyiwa kwenye Uwanja wa Yankee na Polo Grounds mwaka wa 1958, nilimwona Lorraine Brookes niliyekutana naye mwaka wa 1955 alipokuwa akifanya upainia huko Montreal, Kanada. Nilivutiwa na mtazamo wake kuhusu utumishi wa wakati wote na utayari wake wa kutumikia popote ambapo angetumwa na tengenezo la Yehova. Lorraine alikuwa na mradi wa kuhudhuria Shule ya Gileadi. Alipokuwa na umri wa miaka 22, alialikwa kuhudhuria darasa la 27 mnamo mwaka wa 1956. Baada ya kuhitimu alipewa mgawo wa umishonari nchini Brazili. Mwaka wa 1958, tulianzisha urafiki tena, akakubali tufunge ndoa. Tulipanga kufunga ndoa mwaka uliofuata tukiwa na mradi wa kutumikia pamoja tukiwa wamishonari.

Nilipomwambia Ndugu Knorr kuhusu mipango yangu, alipendekeza tufunge ndoa baada ya miaka mitatu ili tuweze kutumika katika Betheli ya Brooklyn. Wakati huo, wale waliokusudia kuoana  na kuendelea na utumishi wa Betheli ilikuwa lazima mmoja wao awe ametumika Betheli kwa miaka kumi au zaidi na mwenzake kwa angalau miaka mitatu. Hivyo, Lorraine alikubali kutumika kwa miaka miwili katika Betheli ya Brazili na mwaka mmoja katika Betheli ya Brooklyn kabla hatujafunga ndoa.

Katika miaka miwili ya kwanza ya uchumba wetu tuliwasiliana tu kwa barua. Ilikuwa ghali sana kupiga simu na hakukuwa na barua-pepe! Tulipofunga ndoa Septemba 16, 1961, tulipata pendeleo la Ndugu Knorr kutoa hotuba yetu ya harusi. Kwa kweli, miaka michache tuliyohitaji kusubiri ili kufunga ndoa ilionekana mingi. Lakini sasa tunapofikiria shangwe na uradhi tuliopata katika ndoa kwa miaka 50, tunakiri kwamba tulifanya vizuri kusubiri!

Mwaka wa 1964, nilipata pendeleo la kutembelea nchi nyingine nikiwa mwangalizi wa kanda ya dunia. Wakati huo, wake hawakuruhusiwa kwenda na waume zao katika mgawo huo. Jambo hilo lilirekebishwa mwaka 1977, wake wakaanza kusafiri pamoja na waume zao. Mwaka huo, mimi na Lorraine pamoja na Grant na Edith Suiter tulitembelea ofisi ya tawi ya Ujerumani, Austria, Ugiriki, Saiprasi, Uturuki, na Israel. Kwa ujumla, nimetembelea nchi 70 ulimwenguni pote.

Tulipotembelea Brazili mwaka wa 1980, tulifika Belém, jiji lililo kwenye ikweta ambako Lorraine alitumika akiwa mmishonari. Tuliwatembelea pia akina ndugu katika mji wa Manaus. Wakati wa hotuba, tuliona kikundi cha watu uwanjani ambao hawakufuata desturi za kawaida za Wabrazili za wanawake kubusiana kwenye mashavu na ndugu kusalimiana kwa mikono. Kwa nini hawakufanya hivyo?

Walikuwa Mashahidi wenzetu kutoka eneo lililo katikati ya msitu mkubwa wa Amazoni lililotengwa kwa ajili ya watu wenye ukoma. Ili wasiwaambukize wengine ukoma, waliepuka kuwagusa. Hata hivyo, waligusa mioyo yetu kwa sababu hatutasahau kamwe nyuso zao zenye shangwe! Jinsi yalivyo ya kweli maneno haya ya Isaya: “Watumishi wangu watapiga vigelegele kwa shangwe kwa sababu ya hali nzuri ya moyo.”—Isa. 65:14.

Mara nyingi, mimi na Lorraine hutafakari kuhusu miaka zaidi ya sitini tuliyomtumikia Yehova. Tunafurahia sana baraka ambazo tumepata kwa sababu ya kukubali kuongozwa na Yehova kupitia tengenezo lake. Ingawa siwezi kusafiri kuzunguka ulimwengu kama nilivyokuwa nikifanya zamani, ninaendelea kutumika nikiwa msaidizi wa Baraza Linaloongoza. Ninafanya kazi na Halmashauri ya Waratibu na Halmashauri ya Utumishi. Ninathamini sana pendeleo la kutegemeza undugu wa ulimwenguni pote kwa njia hii ndogo. Tunafurahi sana kuona idadi kubwa ya vijana wanaume na wanawake ambao wanafanya utumishi wa wakati wote wakiwa na mtazamo wa nabii Isaya aliyesema hivi: “Mimi hapa! Nitume mimi.” (Isa. 6:8) Umati huo wa vijana unathibitisha ukweli wa maneno ya mwangalizi mmoja wa mzunguko aliyeniambia hivi zamani: “Anza mara moja utumishi wa wakati wote. Hujui utatumiwaje.”