NCHI ya Georgia ilipata uhuru mwaka 1991, Muungano wa Sovieti ulipovunjwa. Lakini mabadiliko ya kisiasa na vita vya wenyewe kwa wenyewe vilisababisha hali ya maisha kuzorota haraka. Ndugu Genadi Gudadze, aliyetumikia akiwa mwangalizi wa mzunguko miaka hiyo, anakumbuka kwamba watu walisimama kwenye mistari wakisubiri kupewa mkate kwa karibu siku nzima.

Katika pindi hizo, ilikuwa kawaida kwa Mashahidi kuzungumzia ujumbe wa Biblia pamoja na watu waliokuwa kwenye foleni wakisubiri mkate. Genadi anasema hivi: “Katika kipindi hicho kigumu, ilionekana kana kwamba kila mtu alikubali kweli. Tulipokea barua nyingi za maombi ya wale waliotaka funzo la Biblia.”

 Baada ya kila mkutano, ndugu waliosimamia makutaniko wangesoma majina na anwani za watu walioomba kutembelewa. Halafu, wahubiri wangewatembelea.

Ndugu Levani Sabashvili, aliyetumikia akiwa mzee katika mji wa Tbilisi, anakumbuka wenzi fulani wa ndoa walioomba kutembelewa. Anasema hivi: “Anwani zote zilichukuliwa na wahubiri, lakini hakuna aliyejitolea kuwatembelea wenzi hao wa ndoa. Waliishi mbali sana, na wengi wetu tayari tulikuwa na wanafunzi kadhaa wa Biblia.”

Miezi michache baadaye, wenzi wa ndoa haohao walituma tena ombi la funzo la Biblia. Mwishowe walituma ombi la tatu, lakini pindi hii waliambatanisha na ujumbe uliowasihi Mashahidi wawe safi kutokana na damu ya watu wote. (Mdo. 20:26, 27) Levani anakumbuka hivi: “Kilikuwa kipindi cha Mwaka Mpya, na tulikuwa tukiepuka kuwatembelea watu pindi hiyo. Lakini tulihisi kwamba hatungeweza kuahirisha ziara yetu tena.”

Wenzi hao wa ndoa, Roini na Nana Grigalashvili, waliokuwa na kiu ya kiroho, walishangaa sana asubuhi moja yenye baridi walipowaona Levani na ndugu mwingine mlangoni pao. Mara moja, wakaanza funzo la Biblia. Sasa, Roini na Nana wanatumikia wakiwa mapainia wa kawaida pamoja na watoto wao.

Kwa kuwa walithamini sana, wale waliokubali kweli walijitoa bila ubinafsi kwa kutumia muda, nguvu, na mali zao ili wawahubirie wengine habari njema. Licha ya majukumu ya familia, Badri na Marina Kopaliani walikuwa miongoni mwa waliosafiri bila kuchoka hadi kwenye vijiji vya mbali ili kuwasaidia watu wanyoofu.

 Badri, Marina, pamoja na wana wao matineja, Gocha na Levani, walikuwa wakipanga safari kwenda eneo lenye kupendeza la milimani la Dusheti, lililoko kusini mwa Tbilisi, wakati wa miisho juma. Wakati mwingine, walisafiri kilomita 150 hivi katika barabara zilizopinda-pinda ili kufika vijiji vya mbali.

Siku moja, mwanamke fulani aliwakaribisha Badri na mke wake mahali pake pa kazi. Badri anaeleza hivi: “Tulijikuta katika chumba kikubwa chenye watu 50 hivi waliokuwa wakitusubiri! Mwanzoni nilishtuka, lakini baada ya kusali kwa Yehova, nikaanza kuzungumzia kitabu cha Mathayo sura ya 24 kuhusu ishara ya siku za mwisho. Mtu mmoja alishangaa na kuuliza, ‘Kwa nini makasisi wetu hawatuambii mambo haya?’”

Ukumbusho wa kifo cha Yesu uliwapa Wageorgia wengi wanyoofu nafasi ya kusikia kweli. Kwa mfano, mwaka 1990 Ukumbusho uliofanywa nyumbani kwa  Dada Ia Badridze jijini Tbilisi, uliamsha upendezi wa majirani.

Dada Badridze alitoa nyumba yake kwa ajili ya Ukumbusho. Akisaidiwa na watoto wake, alitoa vitu vyote sebuleni ili kupata nafasi zaidi. Lakini angepataje viti vya kutosha kwa ajili ya wale ambao wangehudhuria Ukumbusho? Nchini Georgia, ilikuwa kawaida kwa familia kukodisha viti na meza walipokuwa na wageni wengi. Kwa kuwa alikodisha viti peke yake, wenye duka walimwuliza hivi: “Huhitaji meza? Mtatumia nini wakati wa kula?”

Nyumba ndogo ya Dada Badridze iliyokuwa kwenye ghorofa ya 13, ilitosha watu wote waliohudhuria Ukumbusho wa kifo cha Yesu. Jambo la kushangaza ni kwamba watu 200 walihudhuria! Haishangazi kwamba majirani wengi waliuliza maswali kuhusu Mashahidi wa Yehova!

Mwaka 1992, kumbi kubwa zilikodishwa kwa ajili ya Ukumbusho katika maeneo mbalimbali nchini humo. Ndugu Davit Samkharadze, aliyeishi Gori, anakumbuka jinsi mwangalizi wa mzunguko alivyouliza kuhusu mipango yao ya Ukumbusho.

 Alipoambiwa kwamba wahubiri wanapanga kukutanika katika nyumba ya mtu binafsi, aliuliza hivi: “Hakuna ukumbi mkubwa jijini? Kwa nini msijaribu kuukodisha?” Kwa kuwa kulikuwa na wahubiri zaidi ya 100 tu, wahubiri hawakuona uhitaji wa kukodi ukumbi huo mkubwa uliotoshea watu zaidi ya 1,000.

Kwa hiyo, mwangalizi wa mzunguko akapendekeza hivi: “Ikiwa kila mhubiri atakaribisha watu 10, viti vyote vitajaa.” Ingawa ushauri wake ulionekana kama usiowezekana, wahubiri walijitahidi kuufuata. Walishangaa na kufurahi sana watu zaidi ya 1,036 walipohudhuria Ukumbusho. *

Kufikia mwaka 1992, bado kulikuwa na maeneo nchini Georgia ambayo watu wa Yehova hawakuwa wamehubiri ujumbe wa Biblia. Maeneo hayo mapya yangefikiwaje katika kipindi ambacho nchi hiyo ilikabiliwa na matatizo makubwa ya kiuchumi?

Tamazi Biblaia aliyeishi Georgia magharibi, anakumbuka hivi: “Mwangalizi wa mzunguko alikutana na baadhi yetu ili tuzungumzie jambo la kufanya. Hatukuwa na habari za kutosha kuhusu jinsi ambavyo mpango wa mapainia wa pekee ulipaswa kufanywa. Lakini tulijua kwamba habari njema ilipaswa kuhubiriwa bila kukawia.” (2 Tim. 4:2) Kwa hiyo, walichagua mapainia 16 na kuwatuma katika maeneo mbalimbali kotekote nchini.—Tazama ramani.

Mwezi Mei 1992, mkutano wa saa tatu ulifanywa jijini Tbilisi, ili kuwatia moyo mapainia ambao wangetumwa  kutumikia katika maeneo mbalimbali nchini Georgia kwa miezi mitano. Kila mwezi, wazee waliwatembelea ili kuwatia moyo na vilevile kuwapa mahitaji ya kimwili ilipohitajika.

Dada wawili mapainia, Manea Aduashvili na Nazy Zhvania, walipewa mgawo wa kwenda kwenye mji wa Ozurgeti. Manea, aliyekuwa na umri wa miaka 60 wakati huo, anakumbuka hivi: “Tulijua kwamba mwanamke fulani aliyependezwa aliishi karibu na Ozurgeti. Kwa hiyo, mara tu tulipowasili, tulipanga kukutana naye. Tulipofika nyumbani kwake, alikuwa akitusubiri pamoja na watu wengine 30 hivi aliowaalika. Siku hiyo tulianzisha mafunzo kadhaa ya Biblia.”

Miezi iliyofuata ilikuwa na matokeo mazuri pia. Baada ya miezi mitano tu, watu 12 walikuwa tayari kubatizwa!

Mapainia wawili, Ndugu Pavle Abdushelishvili na Ndugu Paata Morbedadze walitumwa Tsageri. Ni eneo lenye  watu wanaoshikilia sana mapokeo ya zamani yaliyochanganywa na mafundisho ya dini zinazodai kuwa za Kikristo.

Majira ya baridi kali yalipokaribia, mgawo wa miezi mitano wa mapainia hao ulikuwa karibu kwisha, na Paata alialikwa kusaidia kazi ya utafsiri katika eneo lingine. Kwa hiyo, Pavle alihitaji kufanya uamuzi. Anasimulia hivi: “Nilijua kwamba ingekuwa vigumu kuishi Tsageri majira hayo ya baridi kali. Lakini wanafunzi wetu wa Biblia walihitaji msaada zaidi, hivyo niliamua kubaki.”

Ndugu Pavle anakumbuka hivi: “Niliishi na familia moja katika eneo hilo. Mara nyingi nilihubiri mchana kutwa. Jioni, ningejiunga na familia kando ya jiko la kuni katika chumba cha kulia chakula katika ghorofa ya kwanza. Lakini muda wa kwenda kulala ulipofika, nilivaa kofia yangu yenye joto na kulala ndani ya blanketi nzito.”

Wazee walifaulu kumtembelea ndugu Pavle majira ya kuchipua, watu 11 walistahili kuwa wahubiri ambao hawajabatizwa. Muda mfupi baadaye wote walibatizwa.