isravēlargalukku koduttha sattatthil kaattu puraakkalaiyum, puraakkalaiyum baliyaaga kodukkalaam endru yegōvaa sonnaar. thiruchattatthil indha irandu paravaigalum eppōdhum sērndhēdhaan sollappattirundhana. ondru kidaikkaavittaal innondrai kodukkalaam endrum sollappattirundhadhu. (lēvi. 1:14; 12:8; 14:30) ēn appadi sollappattirundhadhu? ēnendraal, kaattu puraakkal ellaa samayatthilum kidaikkaadhu. ēn kidaikkaadhu?

kaattu puraakkal orē idatthil thangi irukkaadhu. vevvēru idatthukku pōikkondē irukkum. veyil kaalatthil isravēl dhēsam mulukka irukkum. aktōbar maadham vandhuvittaal veyil irukkira therku pakka naadugalukku pōividum. pinbu, marubadiyum vasandha kaalatthil isravēlukku thirumbi varum. (un. 2:11, 12; erē. 8:7) adhanaal, pūrva isravēlil kulirkaalam vandhuvittaal bali koduppadharkaaga kaattu puraakkal kidaippadhu kashtamaaga irundhadhu.

aanaal, puraakkal appadiyalla. perumbaalum avai orē idatthildhaan irukkum. adhanaal, isravēl dhēsatthil avai varusham mulukka kidaikkum. innoru mukkiyamaana vishayam, vīdugalilum puraakkal valarkkappattana. (yōvaan 2:14, 16-ai oppittu paarungal.) baibil chedigalum mirugangalum endra aangila butthagam ippadi solgiradhu: “paalasthīnaavil irukkira ellaa graamangalilum nagarangalilum puraakkal valarkkappattana. ellaarudaiya vīttilum puraakkal vandhu thanguvadharkaaga puraa maadangal irundhana. illaiyendraal suvatril oru ōttaiyaavadhu irundhadhu.”—ēsaayaa 60:8-ai oppittu paarungal.

isravēlargalukku endha paravai kidaitthadhō adhai baliyaaga kodutthapōdhu yegōvaa ētrukkondaar. idhilirundhu avar evvalavu anbaanavar, nyaayamaanavar enbadhu therigiradhu.