Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

attai padam | kadavulai anbillaadhavar pōla kaattum poigal

kadavulukku sondha peyar illai endra poi

kadavulukku sondha peyar illai endra poi

makkal enna ninaikkiraargal:

“kadavuludaiya peyarai payanpadutthuvadharku endha aadhaaramum illai, appadiyē payanpadutthinaalum avarudaiya peyar ennavaaga irukkum?”—pēraasiriyar dēvid kanninham, iraiyiyal aaivugal.

baibil sollum unmai:

“naan yegōvaa. adhudhaan ennudaiya peyar” endru kadavul solgiraar. (ēsaayaa 42:8) yegōvaa endra ebireya vaartthaiyin arttham, “aagumpadi seigiravar” enbadhudhaan.—aadhiyaagamam 2:4, adikkurippu.

yegōvaa endra peyarai naam payanpaduttha vēndum endru avar aasaippadugiraar. “avarudaiya peyarai solli vēndikkollungal” endru baibil solgiradhu. “avarudaiya seyalgalai ellaarukkum sollungal! avarudaiya peyarē uyarndhadhu endru ariviyungal” endrum baibil solgiradhu.​—ēsaayaa 12:4.

kadavuludaiya peyarai yēsu payanpadutthinaar. yegōvaavidam jebam seiyumpōdhu yēsu ippadi solgiraar: “ivargalukku [yēsuvudaiya sīshargalukku] ungaludaiya peyarai theriyappadutthinēn, innamum theriyappadutthuvēn.” indha punidhamaana peyarai yēsu ēn avarudaiya sīshargalukku sonnaar? “nīngal [kadavul] enmēl anbu kaattiyadhu pōlavē ivargal matravargalmēl anbu kaattuvadharkaagavum, naan ivargalōdu ondrupattiruppadharkaagavum” endru avarē sonnaar.—yōvaan 17:26.

idhu ēn mukkiyam:

“oruvarukku kadavuludaiya peyar theriyavillai endraal avarukku kadavulai theriyavillai endru arttham” endrum, “kadavul verum oru sakthidhaan endru ninaikkum oruvaraal kadavulmēl anbu kaatta mudiyaadhu” endrum iraiyiyalaalar vaaltar laavri solgiraar.

baibilil, kadavuludaiya peyarukku badhilaaga oru kaarana peyarai payanpadutthumpōdhu unmaiyil kadavuludaiya peyarai nīkkividuvadhupōl irukkum

viktar enbavar vaaraavaaram charchukku pōvaar. aanaalum, kadavulai patri thanakku edhuvumē theriyavillai endrudhaan avar ninaitthaar. “appuramdhaan, kadavulōda pēru yegōvaanu therinjukittēn. yegōvaavē avara enkitta arimugam senjukitta maadhiri irundhuchu” endru solgiraar. adhōdu, “ivlō naatkalaa orutthara patthi niraiya vishayangala kēlvippattu kadaisila avara nērla paatthamaadhiri irundhuchu. kadavula oru nijamaana nabaraa naan paakka aarambichēn, avarōda oru nerukkamaana natpaiyum valatthukka mudinjudhu” endrum avar solgiraar.

thannudaiya peyarai payanpadutthugiravaridam yegōvaavum nerungi varugiraar. thannudaiya “peyarai ninaikkiravargalukkaaga” yegōvaa oru vaakkurudhi kodukkiraar. “kīlppadindhu nadakkira oru maganukku appaa karisanai kaattuvadhu pōla naan avargalukku karisanai kaattuvēn” endru solgiraar. (malkiyaa 3:​16, 17) than peyarai solli kūppidugira ovvoruvaraiyum aasīrvadhippēn endru kadavul solgiraar. “yegōvaavin peyarai solli vēndikkolgira ovvoruvarum mītpu peruvaargal” endru baibil solgiradhu.​—rōmar 10:13.