1. பூ-மி எங்-கும் பா-ச-மில்-லை,

பா-லை மண்-ணில் ஈ-ர-மில்-லை,

பா-சம் தந்-த ஓர் இ-ட-மே,

தே-வ-னின் மந்-தை-யே!

கூ-டி வா-ழும் வாழ்-வில்

ஆ-னந்-தம்-தா-னே!

கூ-டி இங்-கே வே-லை செய்-வோம்,

கூட்-டிச் சேர்த்-த தே-வ-னுக்-கே!

ஒன்-றி-ணைந்-து கீழ்ப்-ப-டி-வோம்,

ஏ-சு-வின் ஆ-ணைக்-கே!

2. உள்-ளம் எல்-லாம் சே-ர வேண்-டும்,

அன்-பு பா-சம் பொங்-க வேண்-டும்;

கேட்-போ-மே நாம் தே-வ-னி-டம்,

உ-த-வி செய்-வா-ரே!

நம் ச-மா-தா-னம்-தான்

நம் ம-கிழ்ச்-சி-யே!

உண்-மை அன்-பில் ஒன்-றி-ணைந்-து,

சே-வை செய்-வோம் தே-வ-னுக்-கே!

நம் சே-வை தொ-டர்ந்-தி-டு-மே,

பூஞ்-சோ-லை-யில் என்-றும்!