ข้ามไปยังเนื้อหา

ข้ามไปยังสารบัญ

การแสวงหาผู้นำที่ดี

การแสวงหาผู้นำที่ดี

การ​แสวง​หา​ผู้​นำ​ที่​ดี

“ข้าพเจ้า​ขอ​บอก​ว่า ลา​ออก​ไป​เสีย และ​ขอ​ให้​เรา​จบ​กัน​แค่​นี้. ใน​นาม​ของ​พระเจ้า ออก​ไป​ได้​แล้ว!”—โอลิเวอร์ ครอมเวลล์; ยก​ขึ้น​มา​กล่าว​โดย​ลีโอโพลด์ เอ​เมอรี สมาชิก​แห่ง​รัฐสภา​อังกฤษ.

สงคราม​โลก​ครั้ง​ที่​สอง​ซึ่ง​ก่อ​ผล​เสียหาย​มาก​มาย​ได้​ดำเนิน​มา​แปด​เดือน​แล้ว และ​ดู​เหมือน​ว่า​บริเตน​กับ​พันธมิตร​จะ​แพ้​สงคราม. ตาม​ความ​คิด​เห็น​ของ​ลีโอโพลด์ เอ​เมอรี​และ​คน​อื่น ๆ ใน​รัฐบาล​แล้ว จำเป็น​ต้อง​มี​การ​เปลี่ยน​ผู้​นำ. เพราะ​ฉะนั้น ใน​วัน​ที่ 7 พฤษภาคม 1940 นาย​เอ​เมอรี​ได้​ยก​ถ้อย​คำ​ข้าง​ต้น​มา​กล่าว​แก่​นายก​รัฐมนตรี​เนวิลล์ แชมเบอร์เลน ใน​ที่​ประชุม​สภา​ล่าง. สาม​วัน​ต่อ​มา นาย​แชมเบอร์เลน​ได้​ลา​ออก​จาก​ตำแหน่ง และ​วินสตัน เชอร์ชิลล์​ได้​รับ​ตำแหน่ง​แทน.

การ​มี​ผู้​นำ​เป็น​ความ​จำเป็น​พื้น​ฐาน​ของ​มนุษยชาติ แต่​ไม่​ใช่​แค่​ให้​ใคร​ก็​ได้​เป็น​ผู้​นำ​ก็​พอ​แล้ว. แม้​แต่​ใน​ครอบครัว บิดา​ต้อง​มี​ความ​สามารถ​เป็น​ผู้​นำ​เพื่อ​ว่า​ภรรยา​และ​บุตร​ของ​เขา​จะ​มี​ความ​สุข. ฉะนั้น คิด​ดู​สิ​ว่า จำเป็น​มาก​กว่า​นั้น​สัก​เท่า​ไร​ที่​จะ​มี​ผู้​นำ​ใน​ระดับ​ชาติ หรือ​ผู้​นำ​ระดับ​โลก! ไม่​น่า​แปลก​ที่​ผู้​นำ​ดี ๆ ปรากฏ​ว่า​หา​ยาก​จริง ๆ.

ฉะนั้น เป็น​เวลา​หลาย​พัน​ปี​ที่​การ​ราชาภิเษก, การ​ปฏิวัติ, รัฐประหาร, การ​แต่ง​ตั้ง​คน​เข้า​รับ​ตำแหน่ง, การ​เลือก​ตั้ง, การ​ลอบ​สังหาร, และ​การ​เปลี่ยน​ระบบ​การ​ปกครอง​ได้​เกิด​ขึ้น​นับ​ไม่​ถ้วน. กษัตริย์, นายก​รัฐมนตรี, เจ้า​ผู้​ครอง​นครรัฐ, ประธานาธิบดี, เลขาธิการ​ใหญ่, และ​ผู้​เผด็จการ​ต่าง​ก็​เข้า​มา​มี​อำนาจ​แล้ว​ก็​หมด​อำนาจ​ไป. การ​เปลี่ยน​แปลง​ที่​ไม่​ได้​คาด​คิด​ทำ​ให้​แม้​แต่​ผู้​ปกครอง​ที่​มี​อำนาจ​ถูก​ปลด​ออก​จาก​ตำแหน่ง. (โปรด​ดู​กรอบ “หมด​อำนาจ​อย่าง​กะทันหัน,” หน้า 5.) ถึง​กระนั้น ผู้​นำ​ที่​มี​สมรรถภาพ​และ​อยู่​ใน​ตำแหน่ง​ยาว​นาน​ปรากฏ​ว่า​หา​ยาก.

“เรา​ต้อง​ยอม​รับ”—หรือ​ว่า​มี​ทาง​เลือก​อื่น?

ฉะนั้น ไม่​น่า​แปลก​ที่​หลาย​คน​หมด​หวัง​ใน​เรื่อง​การ​หา​พบ​ผู้​นำ​ที่​ดี. ใน​บาง​ประเทศ ความ​รู้สึก​เฉยเมย​และ​ความ​สิ้น​หวัง​ของ​ผู้​คน​ปรากฏ​ชัด​โดย​เฉพาะ​อย่าง​ยิ่ง​ใน​ช่วง​ที่​มี​การ​เลือก​ตั้ง. เจฟฟ์ ฮิลล์ นัก​หนังสือ​พิมพ์​คน​หนึ่ง​ใน​แอฟริกา​ได้​ให้​ข้อ​สังเกต​ว่า “ความ​เฉยเมย​หรือ​การ​งด​เว้น [จาก​การ​ลง​คะแนน​เสียง] มี​อยู่​ทั่ว​ไป​เมื่อ​ผู้​คน​รู้สึก​ว่า​ไร้​ความ​สามารถ​ที่​จะ​ทำ​ให้​ความ​ทุกข์​ยาก​ใน​ชีวิต​ตน​เปลี่ยน​ไป. . . . ใน​แอฟริกา เมื่อ​คน​ไม่​ไป​ลง​คะแนน​เสียง นั่น​ไม่​ได้​หมายความ​เสมอ​ไป​ว่าเขา​พอ​ใจ​แล้ว. บ่อย​ยิ่ง​กว่า​นั้น​อีก นั่น​เป็น​การ​ร้อง​ขอ​ความ​ช่วยเหลือ​จาก​คน​เหล่า​นั้น​ที่​รู้สึก​ว่า​ไม่​มี​ใคร​สนใจ​ไยดี​กับ​สภาพ​ความ​ทุกข์​เดือดร้อน​ของ​เขา.” คล้าย​กัน นัก​เขียน​คอลัมน์​คน​หนึ่ง​ใน​สหรัฐ​ได้​เขียน​เกี่ยว​กับ​การ​เลือก​ตั้ง​ที่​คืบ​ใกล้​เข้า​มา​ว่า “ผม​อยาก​ให้​มี​ผู้​สมัคร​รับ​เลือก​ตั้ง​ที่​ดี​พร้อม​จะ​ลง​แข่งขัน.” เขา​กล่าว​เสริม​อีก​ว่า “ผู้​สมัคร​ดัง​กล่าว​ไม่​มี​หรอก. ไม่​มี​ทาง​จะ​มี​คน​แบบ​นั้น. เรา​ต้อง​ยอม​รับ.”

จริง ๆ แล้ว มนุษยชาติ​ไม่​มี​ทาง​เลือก​นอก​จาก​ต้อง “ยอม​รับ” ผู้​นำ​ที่​บกพร่อง​ไหม? ข้อ​เท็จ​จริง​ที่​ว่า​ผู้​นำ​ซึ่ง​เป็น​มนุษย์​ไม่​สามารถ​สนอง​ความ​จำเป็น​ของ​ประชากร​ของ​ตน​พิสูจน์​ว่า​เรา​จะ​ไม่​มี​วัน​มี​ผู้​นำ​ที่​ดี​ไหม? ไม่. ผู้​นำ​ที่​ดี​ที่​สุด​มี​อยู่. บทความ​ถัด​ไป​จะ​พิจารณา​ว่า​ผู้​นำ​ที่​ดี​เลิศ​ของ​มนุษยชาติ​คือ​ใคร​และ​การ​ทำ​หน้า​ที่​ของ​ผู้​นั้น​จะ​เป็น​ประโยชน์​อย่าง​ไร​ต่อ​หลาย​ล้าน​คน​จาก​ภูมิหลัง​ทุก​แบบ—รวม​ทั้ง​ตัว​คุณ​ด้วย.

[ภาพ​หน้า 3]

บน​ซ้าย: เนวิลล์ แชมเบอร์เลน

บน​ขวา: ลีโอโพลด์ เอ​เมอรี

ล่าง: วินสตัน เชอร์ชิลล์

[ที่​มา​ของ​ภาพ]

Chamberlain: Photo by Jimmy Sime/Central Press/Getty Images; Amery: Photo by Kurt Hutton/Picture Post/Getty Images; Churchill: The Trustees of the Imperial War Museum (MH 26392)