On Emir, Tanrı’nın eski İsrail milletine verdiği kanunlardır. Bu kanunlar İbranice asereth had·deva·rim ifadesinin bire bir çevirisi olan On Söz olarak da bilinir. Bu ifade, Kutsal Kitabın ilk beş kitabı olan Pentatök’te (Tora) 3 defa geçer (Çıkış 34:28; Tekrar 4:13; 10:4). Bu ifadenin Yunanca karşılığı olan deka (on) logous (söz) kelimelerinden, “Decalogue” terimi türetilmiştir.

Tanrı On Emri iki taş levha üzerine yazdı ve onları Sina Dağı’nda peygamberi Musa’ya verdi (Çıkış 24:12-18). On Emir, Çıkış 20:1-17 ve Tekrar 5:6-21 ayetlerinde yer alır.

•  On Emir

•  Neden On Emrin sıralamasında farklılıklar var?

•  On Emrin amacı neydi?

•  Hıristiyanların On Emre uymaları gerekir mi?

•  On Emir hâlâ yararlı mı?

•  On Emrin içerdiği ve Yeni Ahit’te yer alan ilkeler

1. Yalnızca Yehova Tanrı’ya ibadet edeceksin (Çıkış 20:3).

2. Putperestlik yapmayacaksın (Çıkış 20:4-6).

3. Tanrı’nın adını boş yere ağza almayacaksın (Çıkış 20:7).

4. Sebt gününü tutacaksın (Çıkış 20:8-11).

5. Annene ve babana saygılı olacaksın (Çıkış 20:12).

6. Adam öldürmeyeceksin (Çıkış 20:13).

7. Zina yapmayacaksın (Çıkış 20:14).

8. Çalmayacaksın (Çıkış 20:15).

9. Yalan şahitlik yapmayacaksın (Çıkış 20:16).

10. Açgözlülük etmeyeceksin (Çıkış 20:17).

Kutsal Kitapta her emre bir numara verilmez. Dolayısıyla emirlerin nasıl sıralanması gerektiğine dair farklı fikirler vardır. Yukarıdaki liste, bu kanunların genel bir sıralamasını içerir. Bununla beraber, bazıları On Emri farklı şekilde numaralandırıyor. Birinci, ikinci ve son emrin gruplandırılmasında farklılıklar yer alıyor. a

On Emir Musa Kanununun bir kısmıydı. Bu Kanun 600’ün üzerinde emir içeriyordu ve Tanrı’yla eski İsrail ulusu arasında bir antlaşma veya ahit olarak düzenlenmişti (Çıkış 34:27). Tanrı İsrail halkına, Musa Kanununa uyarlarsa refah içinde olacaklarına söz verdi (Tekrar 28:1-14). Bununla birlikte, Kanunun asıl amacı İsrailoğullarını vaat edilen Mesih’e hazırlamaktı (Galatyalılar 3:24).

Hayır. Tanrı, On Emri içeren Kanununu özellikle eski İsrail milletine verdi (Tekrar 5:2, 3; Mezmur 147:19, 20). Hıristiyanlar Musa Kanununa uymakla yükümlü değildirler ve hatta Yahudi kökenli Hıristiyanların da ‘kanunla ilgili yükümlülüğü sona ermiştir’ (Romalılar 7:6). b İsa’nın, takipçilerine verdiği tüm talimatları içeren ‘Mesih’in kanunu’, Musa Kanununun yerini aldı (Galatyalılar 6:2; Matta 28:19, 20).

Evet. On Emir Tanrı’nın düşünüşünü ortaya koyduğundan, onları öğrenmekten yarar görürüz (2. Timoteos 3:16, 17). On Emir güncelliğini asla yitirmeyecek, güvenilir ilkelere dayanır (Mezmur 111:7, 8). Aslında bu ilkelerin çoğu, Yeni Ahit olarak bilinen öğretilerin temelini oluşturur (“ On Emrin içerdiği ve Yeni Ahit’te yer alan ilkeler” kısmına bakın).

İsa, On Emrin de dahil olduğu Musa Kanunun iki temel emre dayandığını öğretti. O şöyle dedi: “‘Tanrın Yehova’yı bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün zihninle seveceksin.’ Birinci ve en büyük emir budur. Buna benzeyen ikincisi ise, ‘Komşunu kendin gibi seveceksin’ emridir. Tüm Kanun bu iki emre dayanır” (Matta 22:34-40). Dolayısıyla Hıristiyanlardan Musa Kanununa uymaları beklenmese de, onlara Tanrı’yı ve iman kardeşlerini sevmeleri emredilmişti (Yuhanna 13:34; 1. Yuhanna 4:20, 21).