BU TOPRAKLARA ilk olarak beş yüzyıl önce İspanyollar ayak bastı. Bol miktarda altın bulma umuduyla geldikleri bu ülkeye “zengin sahil” anlamına gelen Kosta Rika adını verdiler. Fakat beklentileri boşa çıktı. Kosta Rika bugün değerli madenleriyle değil, ekolojik çeşitlilik açısından dünyadaki en zengin ülkelerden biri olmasıyla tanınır.

Genellikle sözcüklerin sonunda “-ico” küçültme ekini kullanan Kosta Rikalılar, Ticos diye tanınır. Örneğin, “un momento” (bir dakika) demek yerine, “un momentico” (bir dakikacık) derler. Günlük yaşamlarında takdirlerini, memnuniyetlerini dile getirmek, “merhaba” ya da “hoşça kal” demek için sık sık “¡pura vida!” ifadesini kullanırlar. Bu söz “hayat güzel”, “her şey yolunda” gibi olumlu bir anlam içerir.

Kosta Rika’nın en sevilen yemeklerinden biri gallo pinto’dur (sözcük anlamıyla “çilli horoz”); pirinç ve fasulye ayrı ayrı pişirildikten sonra karıştırılır ve bazı baharatlar eklenir. Gallo pinto kahvaltıda, öğlen ve  akşam yemeğinde servis edilebilir. Geleneksel bir içecek olan café chorreado, genellikle ağaçtan yapılmış bir aparata asılı bez filtreden süzülerek hazırlanır.

Yehova’nın Şahitlerinin Kosta Rika’da yaklaşık 450 cemaati var. İbadetlerini on dilde düzenliyorlar; bunlar arasında Kosta Rika işaret dili, Bribri ve Cabecar yerli dilleri de bulunur.