Yaşam Öyküsü

Denemelere Rağmen Tüm Benlikle Hizmet Etmek

RODOLFO LOZANO TARAFINDAN ANLATILMIŞTIR

17 Eylül 1917’de Meksika’da, Durango Eyaleti’nin Gómez Palacio kentinde doğdum. Meksika Devriminin en hareketli zamanları yaşanıyordu. Devrim 1920’de bitmesine rağmen, yaşadığımız bölgedeki karışıklıklar daha sonraki yıllarda da sürdüğünden hayat çok zorlaşmıştı.

BİR keresinde annem isyancı güçler ile ordu arasında bir çarpışmanın olacağını öğrenince, beni, üç ağabeyimi, ablamı ve kız kardeşimi birkaç gün evden çıkarmadı. Çok az yiyeceğimiz olduğunu ve kız kardeşimle birlikte yatağın altında saklandığımızı hatırlıyorum. Bunun ardından, annem bizi Amerika Birleşik Devletleri’ne götürmeye karar verdi, babam da daha sonra yanımıza geldi.

Amerika Birleşik Devletleri’ni sarsan Büyük Bunalımdan kısa bir süre önce, 1926’da California’ya geldik. Nerede iş bulabilirsek oraya gidiyorduk; San Joaquin Vadisi, Santa Clara, Salinas ve King City gibi yerlerde çalıştık. Tarlalarda çalışmayı ve her çeşit sebze meyve toplamayı öğrendik. Gençliğim ağır işlerde çalışarak geçtiyse de, o zamanlar yaşamımın çok hoş bir dönemiydi.

Mukaddes Kitap Hakikatini İşitiyoruz

Mart 1928’de bir Mukaddes Kitap Tetkikçisi (Yehova’nın Şahitlerinin o zamanki adı) bizi ziyaret etti. Esteban Rivera adında, İspanyolca konuşan yaşlı bir adamdı. Bıraktığı küçük kitabın “Ölüler Nerede Bulunuyor?” adlı başlığından ve de içeriğinden etkilenmiştim. Küçük olmama rağmen, Mukaddes Kitap tetkikini ve Mukaddes Kitap Tetkikçileriyle ilişkimi  sürdürdüm. Zamanla annem ve kız kardeşim Aurora da Yehova’ya gayretle hamt etmeye başladılar.

1930’ların ortasında, İngilizce konuşulan cemaat için San José’de bir İbadet Salonu inşa edildi. Bölgedeki çiftliklerde İspanyol asıllı birçok kişi çalıştığından, onlara vaaz etmeye ve birlikte dergi incelemesi yapmaya başladık. Bunları yaklaşık 80 kilometre uzaklıkta, San Francisco’daki İspanyol asıllı Şahitlerin yardımıyla yapıyorduk. Zamanla, yaklaşık 60 kişi San José İbadet Salonunda İspanyolca olarak düzenlenen ibadetlere katılmaya başladı.

Sonunda 28 Şubat 1940’ta San José’de yapılan bir bölge toplantısında Yehova’ya vakfımı su vaftiziyle simgeledim. Ertesi yıl öncü, yani Yehova’nın Şahitlerinin dolgun vakitli bir hizmetçisi olarak tayin edildim. Sonra Nisan 1943’te, İspanyolca konuşulan bir cemaat kurmak üzere, yaklaşık 130 kilometre uzaklıktaki bir kent olan Stockton’a gitmem istendi. O sırada, İngilizce konuşulan cemaatte riyaset eden nazır olarak hizmet ediyor, ayrıca oradaki İspanyolca konuşan Şahitlerle ilgileniyordum. Bu sorumlulukları alabilecek kişilerle ilgili bir düzenleme yaptıktan sonra, Stockton’a taşındım.

Bütünlüğüm Deneniyor

Tarafsız tavrım nedeniyle yetkili kurulun önüne, 1940 yılından başlayarak tekrar ve tekrar çağrıldım, fakat her defasında vicdani kararıma saygı gösterildi. Çok geçmeden, Aralık 1941’de Amerika Birleşik Devletleri’nin İkinci Dünya Savaşına girmesinden sonra, kuruldan gelen baskılar şiddetlendi. Sonunda 1944’te hapse atıldım. Hakkımda verilecek kararı beklerken, suçlularla birlikte bodrumda tutuldum. Yehova’nın Şahitlerinden biri olduğumu öğrenince onlardan birçoğu, işledikleri suçun Tanrı’nın önündeki durumlarını nasıl etkileyeceği konusunda sorular sordular.

San José’deki Şahitler kefaletimi ödediklerinden, tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldım. Vatandaşlık haklarıyla ilgili davalarda sanıkları temsil eden, Los Angeles’tan bir avukat ücretsiz olarak davamı almayı kabul etti. Yargıç, öncülüğü bırakıp, dünyevi bir işe başlamam ve bunu her ay federal yetkililere bildirmem koşuluyla beni serbest bırakmaya karar verdi. Bu kararı kabul etmedim ve Washington Eyaletindeki McNeil Island hapishanesinde iki yıl hapis cezasına çarptırıldım. Orada zamanımı Mukaddes Kitabı yoğun bir şekilde incelemek için kullandım. Ayrıca daktilo kullanmayı da öğrendim. İki yıl geçmeden iyi halimden dolayı serbest bırakıldım. Öncülük  hizmetine devam etmek için hemen düzenlemeler yaptım.

Genişleyen Faaliyet

1947 yılının kışında, bir öncü arkadaşla birlikte Colorado kentinde (Texas) İspanyolca konuşan insanlara vaaz etme görevi aldık. Fakat orası çok soğuk olduğu için, daha sıcak bir iklimi olan San Antonio’ya gittik. Fakat orada da yağan şiddetli yağmur, evden eve hizmetimizi kesintiye uğratıyordu. Çok geçmeden paramız bitti. Haftalarca sadece çiğ lahana, ekmek ve yonca çayıyla beslendik. Arkadaşım evine döndü, fakat ben kaldım. İngilizce konuşan Şahitler fiziksel ihtiyaçlarımın farkına varınca, bana yardım ettiler.

Ertesi ilkbahar Colorado kentindeki görevime geri döndüm ve zamanla burada İspanyolca konuşulan küçük bir cemaat oluşturuldu. Sonra Sweetwater’a (Texas) taşındım ve burada İspanyolca konuşulan başka bir cemaat oluşturulmasına yardım ettim. Sweetwater’dayken, dolgun vakitli vaizlik eğitimi için, beni 22 Şubat 1950’de başlayan Gilead programının 15. dönemine davet eden bir mektup aldım. New York’ta Yankee Stadyumunda yapılan uluslararası toplantıdan sonra, Yehova’nın Şahitlerinin Brooklyn’deki merkez bürolarında üç ay kaldım. Orada, yakında gideceğim Meksika Bürosunda hizmet etmek üzere eğitim gördüm.

Meksika’da Hizmet

20 Ekim 1950’de México’ya geldim. İki hafta kadar sonra büro nazırı olarak tayin edildim ve dört buçuk yıl bu görevi sürdürdüm. Öncülük hizmetinde, hapishanede, Gilead programında ve Brooklyn’de edindiğim deneyimlerden çok yararlandım. Meksika’ya gelir gelmez, hemen Meksikalı kardeşlerin ruhi düşünüşünü geliştirme gereğini gördüm. Özellikle Tanrı’nın Sözünün yüksek ahlak standartlarını izlemek konusunda yardıma ihtiyaçları vardı.

Meksika da dahil Latin Amerika ülkelerinde çiftlerin resmen evlenmeden birlikte yaşamaları olağandı. Hıristiyan Âleminin dinleri, özellikle de Roma Katolik Kilisesi Kutsal Yazılara dayanmayan bu uygulamanın devam etmesine izin verdi. (İbraniler 13:4) Böylece, resmen evli olmadıkları halde bazıları Yehova’nın Şahitlerinin cemaatlerinin mensupları olmuşlardı. O zaman böyle kişiler için bir düzenleme yapıldı ve onlara evliliklerini yasallaştırmak için altı ay süre verildi. Aksi takdirde artık Yehova’nın Şahidi olarak kabul edilmeyeceklerdi.

Birçokları için yaşamlarını düzene koymak basitti. Sadece sürdürdükleri ilişkiyi evlenerek yasallaştırmaları gerekiyordu. Bazılarının durumları ise daha karmaşıktı. Örneğin, bazıları yasal olarak boşanma söz konusu olmaksızın iki, hatta üç kez evlenmişti. Yehova’nın kavmindeki kişilerin evlilikle ilgili durumları, sonunda Tanrı’nın Sözündeki öğretilerle uyumlu hale geldiğinde, cemaatlerde mükemmel ruhi bereketler elde edildi.—I. Korintoslular 6:9-11.

O günlerde Meksika’da eğitim düzeyi genellikle düşüktü. Benim gelişimden, yani 1950’den önce bile, büro, cemaatlerde okuma yazma kursları düzenlemeye başlamıştı. O zaman bu kurslar yeniden organize edildi ve hükümet tarafından tescil edilmesi için düzenlemeler yapıldı. Kayıt tutulmaya başlandığı 1946’dan itibaren Meksika’da Şahitler tarafından idare edilen kurslarda 143.000’in üzerinde kişiye okuma yazma öğretildi!

Meksika’da dinle ilgili yasalar çok kısıtlayıcıydı. Bununla birlikte, son yıllarda bu konuda önemli değişiklikler oldu. 1992’de dinle ilgili yeni bir yasa çıktı ve böylece 1993’te Meksika’da Yehova’nın Şahitleri dinsel bir teşkilat olarak tescil edildi.

Daha önceleri gerçekleşmesi imkânsız olarak düşündüğüm bu değişiklikler benim için büyük bir sevinç kaynağı olmuştur. Yıllar boyu devlet dairelerini defalarca ziyaret etmiş ve oldukça şüpheci bir tutumla karşılaşmıştım. Fakat, şimdi büromuzdaki Hukuk  Departmanının bu meseleleri ele aldığını görmek çok güzel; böylece artık vaaz etme işimizde eskisine göre çok az bir müdahaleyle karşılaşıyoruz.

Eşimle Birlikte Hizmet Ediyorum

Meksika’ya geldiğim zaman, burada Gilead programının önceki dönemlerine katılmış olan birçok kişi vardı. Onlardan biri de, 1942’de Vallejo’da (California) öncülüğe başlamış, Ermeni bir Şahit olan Esther Vartanian’dı. Onunla 30 Haziran 1955’te evlendik ve Meksika’daki hizmetimize devam ettik. Esther México’da dolgun vakitli vaizlik hizmetine devam etti, ben de büroda çalışmayı sürdürdüm ve büro binalarında oturduk.

Esther ilk dolgun vakitli vaizlik görevine 1947’de Monterrey’de (Nuevo León Eyaleti, Meksika) başlamıştı. O sırada Monterrey’de 40 Şahitten oluşan tek bir cemaat vardı, fakat 1950’de México’ya tayin edildiği zaman artık orada dört cemaat kurulmuştu. Esther’in Monterrey’de hizmet ederken Mukaddes Kitabı incelemelerine yardım ettiği ailelerin torunu olan iki genç şu anda México yakınındaki büromuzda çalışıyor.

1950’de México’daki dolgun vakitli vaizlerin vaaz etme sahası neredeyse tüm kenti kapsıyordu. Hizmetlerini, kentin bir ucundan öbür ucuna yaya olarak veya hıncahınç dolu çok eski otobüslerle gidip gelerek yerine getirirlerdi. 1950’nin sonlarında buraya geldiğimde yedi cemaat vardı. México’da bu sayı şimdi yaklaşık 1.600’e çıkmıştır ve Gökteki Krallığın müjdecilerinin sayısı da 90.000’in çok üzerindedir; ve geçen yıl burada Mesih’in ölümünün Anılmasına 250.000’den fazla kişi katılmıştır! Geçen yıllar içinde, Esther ve ben, bu cemaatlerin birçoğunda hizmet etme imtiyazına sahip olduk.

Esther ve ben bir kişinin Mukaddes Kitabı incelemesine yardım etmeye başladığımızda,  daima ailenin babasının da ilgilenmesini sağlamaya çalışırız, böylece tüm aile konuyla ilgilenir. Bu şekilde birçok kalabalık ailenin Yehova’ya hizmet etmeye başladığını gördük. Meksika’da hakiki tapınmanın hızla büyümesinin nedenlerinden birinin, çoğunlukla ailenin tümünün hakiki tapınmaya katılması olduğunu düşünüyorum.

Yehova İşi Bereketledi

Meksika’daki işimizin, 1950’den beri, hem rakamlar hem de teşkilattaki değişiklikler yönünden gelişmesi dikkate değer. Böylesine konuksever ve mutlu insanlarla birlikte çalışarak bu gelişmeye küçük bir katkıda bulunmuş olmak gerçekten bir zevk.

Yehova’nın Şahitlerinin Yönetim Kurulunda hizmet eden Karl Klein ve eşi Margaret birkaç yıl önce tatildeyken bizi ziyaret ettiler. Birader Klein Meksika sahasındaki kardeşlerin işimize karşı duydukları şevki görmek istiyordu, bu nedenle o ve Margaret, o zamanlar katılmakta olduğumuz México yakınlarındaki San Juan Tezontla Cemaatini ziyaret ettiler. Salonumuz küçüktü, yaklaşık 4,5 metre genişliğinde ve 5,5 metre uzunluğundaydı. Salona geldiğimizde, zaten 70 kadar kişi vardı ve neredeyse ayakta duracak yer bile yoktu. Yaşlılar sandalyelerde, gençler sıralarda ve küçük çocuklar tuğla üzerinde veya yerde oturuyorlardı.

Birader Klein çok etkilendi, çünkü bütün çocukların Mukaddes Kitabı vardı ve konuşmacıyla birlikte ayetleri açıyorlardı. Umumi konuşmadan sonra, Birader Klein, Matta 13:19-23 ayetleriyle ilgili bir konuşma yaptı ve Meksika’da İsa’nın sözünü ettiği ‘iyi topraktan’ çok bulunduğunu söyledi. O gün salonda bulunan çocuklardan yedisi şimdi, México yakınındaki büro binalarının genişletilmesiyle ilgili büyük projede çalışıyor. Bir diğeri Beytel’de hizmet ediyor ve başka birkaçı da öncülük yapıyor.

México’ya geldiğimde, büromuzda sadece 11 kişi vardı. Şimdi 1.350 kişi var ve bu kişilerden yaklaşık 250’si yeni büro binalarının inşaatında çalışıyor. Tahminen 2002 yılında tüm bu inşaat çalışmaları tamamlandığında genişletilmiş olan binalarımızda yaklaşık 1.300 kişi daha barındırabileceğiz. Düşünün, 1950’de tüm ülkede 7.000’den daha az müjdeci varken, şimdi bu sayı 500.000’in çok üzerindedir! Yehova’nın, Kendisine hamt etmek üzere canla başla çalışan alçakgönüllü Meksikalı kardeşlerimizin çabalarını bereketlediğini görmek yüreğimi sevinçle coşturuyor.

Büyük Bir Engelle Karşılaşıyorum

Son dönemlerde karşılaştığım en büyük engellerden biri hastalığımdı. Genel olarak sağlıklı bir yapıya sahiptim. Fakat Kasım 1988’de bir felç geçirdim ve bu fiziksel yetilerimi önemli ölçüde etkiledi. Yehova’ya şükrolsun ki, egzersiz ve başka terapiler yardımıyla belirli bir iyileşme kaydettim, fakat vücudumun bazı kısımları hâlâ tedaviye istediğim gibi karşılık vermiyor. Şiddetli baş ağrılarını önlemek ve hastalığımın henüz geçmeyen etkilerinden kurtulmak için tedaviye ve tıbbi kontrollere devam ediyorum.

Artık istediğim kadar çok şey yapamasam da, birçok kişinin Yehova’nın amaçları hakkında bilgi almasına ve O’nun vakfolmuş hizmetçileri olmasına yardım edebildiğimi bilmekten kaynaklanan bir hoşnutluk duyuyorum. Ayrıca büromuzu ziyarete geldiklerinde, mümkün olduğunca çok kardeşle konuşmaktan da zevk alıyorum; sanırım böylece karşılıklı olarak birbirimizi teşvik ediyoruz.

Yehova’nın, Kendisine sunduğumuz hizmeti takdir ettiğini ve yaptıklarımızın boş olmadığını bilmek bana çok güç verdi. (I. Korintoslular 15:58) Hastalığıma ve yapabileceklerimin sınırlı olmasına rağmen, Koloseliler 3:23, 24’teki şu sözlerin etkisini yüreğimde hissediyorum: “Rabden miras mükâfatını alacağınızı bilerek, her ne yaparsanız, insanlara değil, Rabbe yapar gibi candan işleyin.” Bu tembihle uyumlu olarak, denemelere rağmen Yehova’ya candan hizmet etmeyi öğrendim.

[Sayfa 24’teki resim]

1942’de öncüyken

[Sayfa 24’teki resim]

Eşim dolgun vakitli vaizlik hizmetine 1947’de Meksika’da başladı

[Sayfa 24’teki resim]

Bugün Esther’le birlikte

[Sayfa 26’daki resimler]

Sol üstte: 1952’de Meksika’daki Beytel ailemiz (öndeki benim)

Üstte: 1999’da bir bölge ibadetinin yapıldığı México’daki bu stadyumda, 109.000’den fazla kişi bir araya geldi

Sol altta: Şu anda tamamlanmak üzere olan yeni büro binalarımız