EĞER bu sorunun cevabı ‘Evet’ ise o zaman akla başka bir soru gelir: Davranışlarımız Tanrı’nın duygularını etkiler mi? Yani, yaptıklarımızla Tanrı’yı sevindirebilir ya da incitebilir miyiz? Eski çağlarda yaşamış bazı filozoflar bu sorulara ‘Hayır’ cevabını verirdi. Onlar insanların Tanrı’yı hiçbir şekilde etkileyemeyeceğini, dolayısıyla O’nun duygulara sahip olamayacağını savunurlardı. Fakat Kutsal Kitap Yehova Tanrı’yla ilgili bambaşka bir tablo çizer. O’nun sıcak duygulara sahip olduğunu ve bizim yaptıklarımızla yakından ilgilendiğini söyler. Şimdi 78. Mezmurun 40 ve 41. ayetlerinde geçen sözlere bakalım.

78. Mezmur, İsrailoğullarının tarihindeki önemli olayları ve Tanrı’nın bu olayları nasıl ele aldığını özetler. Yehova, toplumunu Mısır’daki kölelikten kurtardıktan sonra onlarla özel bir bağ kurmak istedi. Koyduğu kanunlara her zaman uydukları takdirde, onları ‘özel halkı’ yapacağını ve onlara amacının gerçekleşmesinde önemli bir rol vereceğini vaat etti. İsrail halkı bu teklifi kabul etti ve Tanrı’yla Musa Kanununu içeren özel bir antlaşma yaptılar. Peki verdikleri söze uygun davrandılar mı? (Çıkış 19:3-8).

Mezmurda şöyle okuruz: “Çölde kaç kez O’na isyan ettiler” (40. ayet). Bir sonraki ayette de şu sözler yer alır: “Tanrı’yı tekrar tekrar sınadılar” (41. ayet). Bu ayetlerden, İsrailoğullarının isyan etmeyi alışkanlık haline getirdiğini görüyoruz. Onlar bu küstahça tutumu, Mısır’daki kölelikten kurtulduktan hemen sonra sergilemeye başladılar. Tanrı’nın onlarla ilgilenmek istemediğini, hatta ilgilenemeyeceğini ima ederek Yehova’ya karşı söylenmeye başladılar (Sayılar 14:1-4). Kutsal Kitap tercümanları için hazırlanan bir başvuru kaynağı, “O’na isyan ettiler” sözünün “Tanrı’ya karşı yüreklerini katılaştırdılar” ya da “Tanrı’ya ‘Hayır’ dediler” olarak da tercüme edilebileceğini söyler. Yine de Yehova merhametinden ötürü, toplumu gerçekten tövbe ettiğinde onları bağışlardı. Fakat daha sonra İsrailoğulları tekrar kötü yollarına dönerek isyan ederdi ve aynı durum sürekli tekrarlanırdı (Mezmur 78:10-19, 38).

Acaba vefasız halkı her isyan ettiğinde Yehova neler hissediyordu? 40. ayet şöyle diyor: “O’nu incittiler.” Başka bir tercümede bu ifade şöyle geçer: “O’nu kederlendirdiler.” Bir başvuru kaynağına göre “bu ayette anlatılmak istenen şudur: İbranilerin davranışları tıpkı söz dinlemeyen, asi bir çocuğun davranışları gibi acıya sebep oluyordu.” Evet, asi bir çocuk nasıl anne babasına acı verirse, isyankâr İsrailoğulları da “İsrail’in Kutsalına acı verdiler” (41. ayet).

Peki bu mezmurdan neler öğrenebiliriz? Yehova’nın Kendisine tapınan kişilere karşı güçlü bir bağlılık hissettiğini ve onlardan kolay kolay umudunu kesmediğini öğrenmek çok rahatlatıcıdır. Aynı zamanda, Yehova’nın duyguları olduğunun ve yaptıklarımızla O’nun duygularını etkilediğimizin farkına varmak bu konuyu ciddiye almamızı sağlar. Bunları bilmek sizi nasıl etkiliyor? Sizde doğru olanı yapma isteği uyandırıyor mu?

Kasten günah işleyerek Yehova’ya acı vermek yerine doğru bir yaşam sürerek O’nu sevindirebiliriz. Yehova’nın da kullarından istediği şey budur; Özdeyişler 27:11 ayeti şöyle der: “Oğlum, hikmetli ol ve yüreğimi sevindir.” Yehova’ya verebileceğimiz en değerli şey, yaşam tarzımızla O’nun yüreğini sevindirmektir.