Изге Язмалар язылган чорда Аллаһыга ураза тотуны хуплаган, әмма моны тиешенчә эшләү мөһим булган. Бу тиешенчә эшләнмәгән булса, Аллаһының хуплавын алу мөмкин булмаган. Ләкин безнең заман турында әйткәндә, Изге Язмаларда ураза тотарга кирәк я ярамый дип әйтелми.

•   Аллаһыдан ярдәм һәм аның җитәкчелеген эзләгәндә. Иерусалимга сәяхәт итүче кешеләр Аллаһыдан ярдәм сораганда эчкерсез булуларын исбатларга теләгән, шуңа күрә ураза тоткан (Езра 8:21—23). Паул белән Барнаб өлкәннәрне билгеләгәндә ураза тоткан (Рәсүлләр 14:23).

•   Игътибарны Аллаһының ниятен үтәүгә туплаганда. Суга чумдырылганнан соң, Гайсә пәйгамбәр 40 көн ураза тоткан; шулай итеп ул үзен Аллаһының ниятен башкаруга эзәрләгән (Лүк 4:1, 2).

•   Тәүбә итүне күрсәткәндә. Йәил пәйгамбәр аша Аллаһы хыянәтчел исраиллеләргә: «Ураза тотып, яшьләр түгеп һәм үкереп елап, бөтен йөрәгегез белән миңа борылыгыз»,— дигән (Йәил 2:12—15).

•   Гөнаһ йолу көнен бәйрәм иткәндә. Аллаһы Исраил халкына биргән Канунда Гөнаһ йолу көнен a ураза тотып бәйрәм итәргә кушкан булган (Левилеләр 16:29—31). Бу исраиллеләргә үзләренең гөнаһлы булуларын һәм Аллаһының кичерүенә мохтаҗ булуларын хәтерләтеп торган, шуңа күрә андый ураза тотуны Аллаһы хуплаган.

•   Башкаларны таң калдырырга теләү. Гайсә пәйгамбәрнең сүзләреннән күренгәнчә, ураза тоту — кешенең шәхси эше һәм бу аның үзенә һәм Аллаһыга гына кагыла (Маттай 6:16—18).

•   Үзеңне тәкъва дип санау. Ашамау-эчмәү кешене башкалардан өстен итми (Лүк 18:9—14).

•   Гөнаһның ачы җимешләреннән качарга тырышу (Ишагыя 58:3, 4). Аллаһы гөнаһ кылуларына карамастан тыңлаучанлык күрсәткән һәм кылганнарына чын күңелдән үкенгән кешеләрнең уразаларын гына хуплаган.

•   Дини йоланы тоту (Ишагыя 58:5—7). Аллаһыны әти кеше белән чагыштырып була: балалары үзенә ихластан түгел, ә бурычтан чыгып кына буйсынсалар, аларның буйсынулары аның күңеленә хуш килми.

 Юк. Аллаһы исраиллеләргә Йолу көнендә ураза тотарга кушкан булган, ләкин Гайсә пәйгамбәр тәүбә иткән кешеләрнең гөнаһларын йолып алгач, ураза тотуның мәгънәсе инде булмаган (Еврейләргә 9:24—26; 1 Петер 3:18). Йолу көне Муса кануны буенча бәйрәм ителгән булган, әмма бүген мәсихчеләрдән Муса канунын үтәү таләп ителми (Римлыларга 10:4; Көләсәйлеләргә 2:13, 14). Шуңа күрә һәр мәсихче ураза тотаргамы, юкмы — үзе хәл итә (Римлыларга 14:1—4).

 Ураза тоту гыйбадәт кылуда зур роль инде уйнамый, мәсихчеләр моны аңлый. Изге Язмаларда, ураза тотсаң гына бәхетле булырсың, дип әйтелми. Ә менә хак гыйбадәт кылу шатлыклы итә, чөнки Инҗилдә Йәһвә «бәхетле Аллаһы» дип атала (1 Тимутигә 1:11; Вәгазьче 3:12, 13; Гәләтиялеләргә 5:22).

 Ялгыш караш. Мәсихчеләр Гайсә пәйгамбәрнең үлемен искә алганда ураза тотарга тиеш.

 Факт. Гайсә үз шәкертләренә үлемен искә алып ураза тотарга кушмаган (Лүк 22:14—18). Шәкертләреннән «кияүне алырлар, шунда алар ураза тотар» диеп, Гайсәнең әмер бирәсе килмәгән, ләкин буласы хәлләрне генә әйтәсе килгән (Маттай 9:15). Инҗилдә Мәсихнең үлемен искә алу кичәсенә ач килмәскә киңәш ителгән булган (1 Көринтлеләргә 11:33, 34).